Μνημες

Δημιουργός: alicetta

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

…είχα στο μυαλό
στίχους πάντα ίδιους, γεμάτο με μουσική της μάζας, με νότες δίχως φτερά,
με φράσεις επαναλαμβανόμενες μαραμένες σαν λουλούδια,
γεμάτο με κακοποιημένα λόγια που προκαλούν κακοκεφιές,
γεμάτο από τα λόγια των καλών και των κακών,
από τα λόγια όποιου δεν ξέρει τι να κάνει,
γεμάτο από τους ασήμαντους λόγους που ανέφερες για να μην φύγω,

είχα στο μυαλό
τους τελευταίους και τους πρώτους,
από το παρασκήνιο της πονηρίας και του θράσους,
από ερημικές παραλίες και μανιώδη φθινόπωρα,
από απελπισμένες νύχτες,
από σκαλιά που δεν ανέβαινες,
από αμέτρητα πρόσωπα και λεπτομέρειες,
και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα όταν κατά καιρούς με λιθοβολούσες,

είχα στο μυαλό
την κόλαση
και τον παράδεισο του μίσους και της αγάπης,
του κλάματος και του χαμόγελου
όποιου δεν νοιώθει ντροπή,
από τα μάτια των χαμένων
που απελπίζουν αυτούς που τους αλυσόδεσαν
για να τους λησμονήσουν στη συνέχεια,

είχα στο μυαλό
μαφίες, κλοπές και απαγωγές,
από κόσμο που παραδόθηκε,
και όσους δεν τρίζουν τα δόντια,
από πουτάνας υιούς που κλέβουν στα χαρτιά,
από αυτή την παράξενη πατρίδα
που τρέχει αλλά δεν ξεκινά,
από το τίποτα και τα πάντα
που συμβαίνουν μέρα και νύχτα,
από αυτόν τον κουρασμένο έρωτα
που μέσα σου δεν αναπαυόταν ποτέ,

είχα στο μυαλό
το Πάσχα και την Πρωτοχρονιά,
ζάχαρη και κάρβουνο,
είχα στο μυαλό αυτούς τους άλλους που δεν ξέρουν και από το χάος,
από τ' αστέρια, τα σύμπαντα,
τα βουνά και τις πεδιάδες,
από αυτούς τους ίδιους τους στίχους
και τους φόβους σου….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-08-2009