H καρδιά που δε λέει αντίο

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μελοποιημένο


Με φωτιά στην ψυχή ξεμακραίνεις
και το σύμπαν, σού μοιάζει μικρό
ξαφνικά σταματάς και σωπαίνεις
κι ό,τι ειπώθηκε μένει απλό.

Κλαίει η νύχτα σ’ αυτό το σεργιάνι
κι όλα τώρα ζητούν αντοχή
γυροφέρνει η ζωή δε μας φτάνει
πόσοι τάχα νικούν τη σιωπή.

Λες, δεν είναι ώρα να φύγω
θες να μείνω να δω τη βροχή
η καρδιά που δε λέει αντίο
τη μισή να φυλά εκδοχή.

Θα περάσει η μπόρα σε λίγο
στο μετέπειτα ίδιο φευγιό
απ’ τον πόνο αυτό θα ξεφύγω
μη λυγάς σ’ έχω ανάγκη κι εγώ.

Σ’ ένα τρένο που φεύγει κρατιέμαι
και σφυρίζει σα μέλλον τρελό
πόσες πίκρες αναρωτιέμαι
με καλούνε να δω το παλιό.

Θα ντυθείς με το πρώτο το χάδι
του ανέμου σιωπές θα ντυθείς
αφανής που αφήνει σημάδι
και το κέλυφος σπάς να με δεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-08-2009