Τα σημάδια της βροχής

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Τα σημάδια της βροχής</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Τα σημάδια της βροχής</b><p>Δημιουργός: rosestar, <i>Ελευθερία</i><p><i> 8/8/2009</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>                                               [color=fuchsia][B]  ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ[/B][/color]<br />
<br />
[color=purple][B]Η μικρή Μαρλίν ξύπνησε νωρίς με το ξημέρωμα της αυγής. Είχε τόσο βυθιστεί στην αγκαλιά του ονείρου, που δεν άκουσε τα βήματα της βροχής. Ανοίγοντας γλυκά τις νυσταγμένες της βλεφαρίδες, είδε μια λάμψη να αχνοφέγγει στο κουκλίστικο δωμάτιό της και να φωτίζει τα μακριά της μαλλιά. Ένα μικρό σπουργίτι χτύπησε με το ράμφος του το μισάνοικτο παραθύρι της, σαν να ερχόταν κάποιος επισκέπτης που κρούει τη πόρτα και περιμένει ο νοικοκύρης να του ανοίξει καρτερικά.<br />
<br />
- Μαρλίν ! της είπε. Κοίτα ! Το ουράνιο τόξο ζωγραφίστηκε από το χέρι του Δημιουργού και το σφράγισε στο καμβά του ουρανού!<br />
<br />
- Τι όμορφο που είναι ! Είπε η κοπέλα και ονειροπολούσε, θαυμάζοντάς το.<br />
<br />
<br />
Το χώμα κάτω στη γη ήταν βρεγμένο. Τα λουλούδια είχαν ξεδιψάσει, έχοντας στα πέταλά τους δροσοσταλίδες της βροχής. <br />
Πιο πέρα, σε μια γούρνα με νερό, έσταξε και ένα δάκρυ από το φύλλο μιας λεμονιάς. Η σταγόνα καθώς έπεσε, σχημάτισε κυκλικά σχήματα και η Μαρλίν αντίκρυσε το είδωλό της στο νερό, σαν να ήταν κρυστάλλινος καθρέπτης. Έκοψε μία άγραφη κενή σελίδα από το πολύχρωμο τετράδιό της και χειροτέχνησε ένα χάρτινο καραβάκι. Το έβαλε στη βρόχινη γούρνα και αθόρυβα και απαλά φύσηξε αύρα φιλική και λίκνιζε τη βαρκούλα.<br />
 Η Μαρλίν κάθισε σε ένα ξύλινο αδειανό παγκάκι και κοίταζε ώρες το καραβάκι. Πόσο ήθελε να έμπαινε σε αυτό και να ταξίδευε στη Χώρα του ονείρου και της ευτυχίας! Επικρατούσε γύρω της σιγή, μα εκείνη άκουγε τις ομιλίες κάποιων άγνωστων ανθρώπων, που κατάφεραν και έφτασαν στη Παραμυθούπολη που ονειρεύονταν. Προσκαλούσαν και τη Μαρλίν στο ταξίδι αυτό. Μα ήταν τόσο δύσκολο και μακρινό να βρεθεί μαζί τους, ενώ το ποθούσε με όλη της τη ψυχή.<br />
Τα σημάδια της βροχής έλουσαν το φραουλένιο φόρεμά της και εκείνη αποκοιμήθηκε ξανά στην κούνια του μυστικού της κήπου.[/color][/B]<br />
<br />
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.<br />
<br />
Ελευθερία  24  ετών[/B]<br />
<br />
<br />
<br />
[I]Παρακάτω σας αφιερώνω την υπέροχη μελωδία "Τα διαστημόπλοια" από το δίσκο Τροφή για Θηρία 1999 του συγκροτήματος "Ξύλινα Σπαθιά". Ταξιδεύει, συναρπάζει, ονειροπολεί...[/I][/color]<br />
<br />
<br />
  <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-08-2009</td><td valign=top></td></table><br />