Εποχές

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν νύχτα χειμωνιάτικη εάν θυμάσαι
το χιόνι χόρευε απάνω στα μαλλιά σου
γρήγορα μου είπες λιώνει και πολύ λυπάσαι
γι'αυτό το έκρυψες βαθειά μες την καρδιά σου.

Την παγωμένη σου καρδιά αγάπησα εκείνη τη βραδιά
στων δρόμων τις φωτιές προσπάθησα για να ζεστάνω
μα έκαψα απλά τα λόγια μου και τα κρυμμένα μου γραπτά
αλλιώς δεν μπόρεσα για σένα τον καιρό να κάνω.

Άνοιξη και μ'ανοιχτό παράθυρο κοιμάσαι
μα βόλτες το φεγγάρι κόβει στο κορμί σου
ήθελες στων αστεριών την αγκαλιά για νάσαι
του έκλεισες την πόρτα της ψυχής σου.

Ορφανεμένη και μονάχη μένει η δικιά μου αγκαλιά
στου κόσμου τις εμπόλεμες τις ζώνες τριγυρνάει
να παζαρεύει λίγα σκοτωμένα μα τρελλά μου ιδανικά
με μία σπίθα που ακόμα τη φωτιά κρατάει.

Μεθυσμένο ήρθε και αυτό το καλοκαίρι
ο ήλιος φίλος σου καλός και συντροφιά σου
μα το μαύρο ζήλεψες της νύχτας το μαχαίρι
και έπνιξες μες το σκοτάδι την ματιά σου.

Εγώ στα μάτια μου χιλιάδες χρόνια έναν ήλιο να φυλώ
στα μέρη τα υγρά κι'ανήλεια σου να σεργιανάω
να σε θαμπώσει έστω μια φορά μες τους αιώνες καρτερώ
πως θα γεννεί αυτό το μαύρο κόσμο σου ρωτάω.

Μελαγχολικό φνινόπωρο ξανά προβάλλει
στους δρόμους φύλλα μοναχά κιτρινισμένα
ήρθε η αγάπη χρώματα πολλά να βάλλει
τα σκόρπισες σαν είπα ήτανε για σένα.

Και έμεινα εδώ το χιόνι τώρα για εσένα ν'αγαπώ
με συντροφιά μου μόνο κάποιο άπιαστο φεγγάρι
τον ήλιο μέσα στα σκοτάδια σαν παιδί τρελλό ν'αναζητώ
και όλα μου τα χρώματα που εσύ τα έχεις πάρει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-08-2009