Ποιό είναι το όνομά σου;

Δημιουργός: Just Me!, Κανελλία

kanellia.blogspot.com

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έλα να με σώσεις...
Έλα να με σώσεις από τους ψεύτες που με περικυκλώνουν συνεχώς...
Έλα να δώσεις λίγο φως στο σκοτάδι μου...

Μην φεύγεις...
Όχι κι εσύ...
Μην μου γυρνάς την πλάτη...

Έλα να μου δώσεις μια λύση...
Έλα να μου δώσεις μια ελπίδα...
Έλα να με κάνεις να χαμογελάσω και πάλι...

Σε βλέπω να έρχεσαι και κάτι μου θυμίζει ο τρόπος που περπατάς...
Κάτι μου θυμίζει ο τρόπος που κοιτάς...
Κάτι μου θυμίζει ο τρόπος που μιλάς...

Σε κοιτώ και μου έρχονται μπερδεμένα συναισθήματα...
Νοσταλγία...
Χαρά...
Αγάπη...

Πώς είναι το όνομα σου;
Γιατί με κοιτάς και χαμογελάς;
Γιατί προσπαθείς να φύγεις;

Δεν καταλαβαίνω...

Κάτσε έστω για ένα βράδυ να μιλήσουμε...

Η φωνή σου είναι τόσο οικεία...
Είσαι μόνο ένα μικρό παιδάκι μα φαίνεται να με καταλαβαίνεις τόσο καλά...

Όχι, όχι μικρό μου...
Δεν έχω όρεξη για κρυφτό...
Δεν μπορώ να σε ψάχνω παντού τώρα...
Θέλω απλά να ηρεμήσω...

Είσαι τόσο αθώα...
Πέρασαν τα χρόνια που ηρεμείς με ένα παιχνίδι απλά...
Δεν θα μου κάνει τόσο καλό όσο νομίζεις στην ψυχή μου το να κερδίσω σε ένα παιχνίδι...

Τι έχεις;
Δεν αισθάνεσαι καλά;

Πήρα το μικρό κοριτσάκι στην αγκαλιά μου και προσπαθούσα να το ηρεμήσω...
Δεν φαινόταν και πολύ καλά...
Άρχισε να κρυώνει ενώ είχε απίστευτη ζέστη...
Καθώς ξεψυχούσε στην αγκαλιά μου ψιθύρισε:
-Το όνομα μου είναι Κανελλία μα οι φίλοι μου με φωνάζουν Νέλλη! Ήρθα απλά για να σου θυμίσω πως κάποτε ήμουν κομμάτι σου... Ακόμα κι αν έχω πεθάνει εσύ δεν πρέπει ποτέ να με ξεχάσεις...

Ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια μου κι εκείνη την στιγμή ξύπνησα...
Η εικόνα του μικρού, χαρούμενου κοριτσιού μου άφησε τόσο έντονα το συναίσθημα της νοσταλγίας...

Μια εικόνα τόσο μακρινή που μου φάνηκε ξένη...
Πώς να την ξανακάνω δική μου μετά από τόσα χρόνια;

[align=right][B][I]J-M...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-08-2009