Το γκρενά και το μαύρο

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πετροβολήσαν το φιλί, και την αγάπη την ρημάξαν
λίγοι να ήταν ή πολλοί, πάντως τα βάσανα σου τάξαν
κι όταν πλησίαζε πρωϊ, λέω προτού να σε ξανάβρω:
«Πάλι διαθλάται η ζωή, λίγο γκρενά, πολύ στο μαύρο»

Μου ‘χαν πει το γκρενά φέρνει λύπη
και το μαύρο ατενίζει βυθό.
Το αγαπώ σου! Αχ! πόσο μου λείπει,
το φιλί σου , Αχ! πως το ποθώ.

Ανακατέψαν τις φυλές, εδώ οι Σιχ, εκεί οι Φελάχοι
άλλοι ματώσαν στις βολές, άλλοι σε πλάτωμα μονάχοι,
κι όταν τους είπα ν’ ανοιχτούν, στις πιο παλιές σου διαθήκες
μισοί είπανε θα το δεχτούν, μισοί τραβούν σπαθιά απ’ τις θήκες

Μου ‘χαν πει το γκρενά φέρνει λύπη
και το μαύρο ατενίζει βυθό.
Το αγαπώ σου! Αχ! πόσο μου λείπει,
το φιλί σου , Αχ! πως το ποθώ.

Δρομολογήσανε νυχτιές, μες στις φουρτούνες ν’ ανοιχτούμε
ανάψαν του έρωτα φωτιές, σε μακελειό να οδηγηθούμε
κι όπως αυγάτιζε η βροχή, με φωτοστέφανα από λύπες
λες: «Θα βαδίσω μοναχή» , και το στερνό σου γεια σου είπες.

Μου ‘χαν πει το γκρενά φέρνει λύπη
και το μαύρο ατενίζει βυθό.
Το αγαπώ σου! Αχ! πόσο μου λείπει,
το φιλί σου , Αχ! πως το ποθώ.

16.08.09

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-08-2009