Το λυχνάρι του Αλαντίν

Δημιουργός: martin luther, Athina-Queen

Φύσα, πάρε τους πόνους μακριά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οταν πονάς είναι καιρός ν'αλλάξεις, αλλάζει κι ο καιρός, φύσηξε βοριάς,
παίρνει ο άνεμος μακριά ότι μας έχει δέσει, βαθιά έχει πονέσει την δόλια μας καρδιά.
Οταν φυσάει ο άνεμος εμέ πολύ μ'αρέσει και θέλω να χωρέσει μες στο δωμάτιο,
με χρώμα αναίτιο που σαν φυσά θα φύγει.

Πάρε βοριά τα απομεινάρια κάθε πόνου και κάθε χρόνου και πέτα τα μακριά,
φύσα μέσα σε μέρη ανήλιαγα που περιμένουν μάταια απο εσένα να στεγνώσουν.
Γύρνα τις πέτρες και αναποδογύρισε τα κύματα, στείλε μηνύματα εκεί που υπήρχε μόνο η σιωπή.
Χτύπα τις πόρτες ανθρώπων μόνων και τόσων πόνων γίνε φωτιά.

Αλλαξε ο άνεμος και μέσα στην καρδούλα μου φυσά, μόνη και αέρισα τα σωθικά,
τώρα αλλάζει και κάτι μοιάζει μωρού χαρά.
Οτι μαθαίνω και ξεμακραίνω απο την στεριά, για να περάσω να ξεπεράσω πια τα πεζά, τα αφήνω πίσω και μόνο ορίζω να μην ξανάρθω πίσω ξανά.

Φυσάτε αέρηδες σαν καμηλιέρηδες πάρτε την σκόνη μακριά και ταξιδέψτε, καρδιές γητέψτε, και ανεμίστε σε μαγικά χαλιά!!!!

Ολοι κάποια στιγμή παίρνουμε στα χέρια μας για λίγο το λυχνάρι του Αλαντίν....
Εύχομαι να ευχηθούμε σωστά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2009