αγονη γραμμή

Δημιουργός: μηχανοδηγος

Καλως σας βρίσκω , φίλοι μου......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στου τραίνου τους σταθμούς , τον τύλιγε μια λύπη
κι ομίχλη , σκέπαζε , πηχτή το νου.
Πάντα ενόμιζε , πως κάτι λείπει ,
πως έμεινε , κάτι , μισό…..αλλού.

Στα έρημα στρατόπεδα , να κλαίει ,
του ΄ρχότανε , από μικρό παιδί ,
ντρεπότανε , όμως να το λέει
κι ας έκανε φαντάρος….’’μιά ζωή’’.

Στους δρόμους με τον κόσμο , νοιώθει μόνος ,
τα φώτα του θαμπώνουν τη ματιά ,
δακρύζει όταν βλέπει τους ζητιάνους
και τα μικρά , των φαναριών παιδιά..

Στο σπίτι , τηλεόραση δεν βλέπει ,
‘’καίνε τα δάση’’ ….’’κλέβουν τα λεφτά’’ ,
μαυρίζει η ψυχή … κι ανάσα ,
δεν έρχεται από πουθενά …

Χειμώνα ταξιδεύει , με το πλοίο ,
σ΄ αυτήν που λένε ‘’άγονη γραμμή’’,
κι έμοιαζε καπετάνιος και …θηρίο ,
μ΄ ένα χαμόγελο στο στόμα ….ν’ απορεί…

Νομίζει δεν χωράει , μεσ’… τον κόσμο ,
νομίζει πως μικρός είν’ ο ντουνιάς ,
χάνεται η ψυχή του σε πελάγη ,
μιας ανεξήγητης , τρελής … χαράς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2009