Για τα καμένα δάση

Δημιουργός: ouranos, Βαγγέλης

Ο καθένας ας αναλογιστεί το μερίδιο της ευθύνης του...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τόσα δέντρα τόση ομορφιά,
χάθηκαν στο πουθενά.
Πίσω μείναν μόνο στάχτες
απ΄τους πύρινους εφιάλτες

Κι αναρωτιέμαι τι να φταίει
κι η καρδιά μου όλο κλαίει;
Ποιο είναι πιο σημαντικό,
ποιο σέρνει πρώτο το χορό;

Ειν’η ανάσα της Ελλάδας,
η ευχή της κάθε μάνας,
το καμάρι του λαού μας,
ή ο κάλος του μυαλού μας;

Που μας λέει κάψτε, χτίστε,
αγοράστε και πουλήστε!

Κι αν καμιά νεροποντή
πνίξει ολόκληρη τη γη,
μη σας μέλει, θα σωθείτε!
Αν για τους άλλους δε νοιαστήτε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2009