Για τα καμένα δάση Δημιουργός: ouranos, Βαγγέλης Ο καθένας ας αναλογιστεί το μερίδιο της ευθύνης του... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Τόσα δέντρα τόση ομορφιά,
χάθηκαν στο πουθενά.
Πίσω μείναν μόνο στάχτες
απ΄τους πύρινους εφιάλτες
Κι αναρωτιέμαι τι να φταίει
κι η καρδιά μου όλο κλαίει;
Ποιο είναι πιο σημαντικό,
ποιο σέρνει πρώτο το χορό;
Ειν’η ανάσα της Ελλάδας,
η ευχή της κάθε μάνας,
το καμάρι του λαού μας,
ή ο κάλος του μυαλού μας;
Που μας λέει κάψτε, χτίστε,
αγοράστε και πουλήστε!
Κι αν καμιά νεροποντή
πνίξει ολόκληρη τη γη,
μη σας μέλει, θα σωθείτε!
Αν για τους άλλους δε νοιαστήτε.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2009 |