Ξέχασα ότι…

Δημιουργός: FRACTALS, ΕΥΤΥΧΙΑ

Για το ξεκάρφωμα είναι.Σύντροφοι μόνο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξέχασα ποια είμαι .
Εκείνο το κορίτσι με το θλιμμένο
βλέμμα που όλο γελά .
Γελά κάτω απ ΄ την γέφυρα του χθες
με τα μεγάλα δάκτυλα…μόνο δάκτυλα ,
να ακουμπούν την μεμβράνη του κόσμου ,
να λουφάζουν στα γαρυφαλλάκια
της νύχτας που μόνο ευωδιά τα προσδιορίζει.

Έτσι μου έμαθαν ,
το στόμα να ανοίγει διάπλατα σε ένα
χασμουρητό αιώνιας αναλήθειας ,
να αλέθει τους ήλιους τα πρωινά …
να ξερνά αψεγάδιαστα ψεύδη στην
θαλπωρή της μάνας νύχτας .

Πόσο έξω από μένα … το σύμπαν να συνωμοτεί στην
εξόντωση μου (μας ).
Ευτυχώς .
Του έμεινε το αίσθημα αυτοσυντήρησης.

Και αυτή η αλήτικη έννοια της ζωής
που τόσο μου άρεσε;
Κρύβεται εντέχνως στα δήθεν της ασφάλτου;
Και όλα δρόμος , με το αίμα να εξωκείλει
στα χαντάκια του τρόμου του δικού μου
του ανέφικτου προσωπικού κόσμου.

Κούρνιασα – από τότε! Δεν θυμάμαι πια-
στην ασάλευτη ματαιοδοξία ότι ο έρωτας αντέχει
η φύση αντέχει , η ανθρωπιά αντέχει …εγώ αντέχω .;
Σπατάλησα χρόνους και ψυχή με πείσμα ,να εφευρίσκω
τρόπους και λόγους να το κάνω πιστευτό -το παραλήρημα μου-
Για την υστεροφημία της ψυχής έλεγα!


Όμως …
Ξέχασα ότι…
Είμαι εκείνο το κορίτσι
με το θλιμμένο βλέμμα….

Το αμάρτημα κοιμάται κάτω απ΄ τις
φτερούγες του αθώου .Στο είπα ; Νομίζω ναι…

Για το ξεκάρφωμα είναι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2009