Η μάσκα

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακούμπησε τη μάσκά του
πάνω στο κομοδίνο
Κοιτάχτηκε για λίγο στον καθρέφτη
-Δειλά-δειλά όπως τον κλέφτη-
Σα λάστιχο τη φάτσά του
την τέντωσε για λίγο.

Γκριμάτσες μόλο έκανε
να μοιάσει του εαυτού του
Εκείνου π’απαράτησε
παιδί σαν παραστράτησε
Παίρνοντας στο κατόπι του
μικρά-φτηνά ατού του.

Ρυτίδες βλάστησαν παντού
ρίζες ονείρων στέρφων
χρόνια τις είχε απότιστες, αλίμονο και ξένες!
Της δίψας του γενναίες ερωμένες
που τις ανέθρεφε κρυφά
με δάκρυ των συγνέφων.

Κι απέ στο πέρα του λυγμού
λυγάει σαν το κεράκι
φλογίζοντας το σώμα του με πόνο
κι αφού ήταν δυο βήματα απ΄το τζάκι
πετάει τη μάσκα στις φωτιές
καίει για πάντα τις γητειές
και γίνεται πια μέτοχος ...
στου είναι του τον φόνο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2009