Ο Χρησμός

Δημιουργός: mytilinia, georgia simini

Καλημέρα παρεούλα....όταν νιώθεις ο εαυτός σου, τότε σε αγκαλιάζουν όλοι!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ΧΡΗΣΜΟΣ

Τούτο το δειλινό, που είναι τόσο θλιμμένο
ένιωσα να γίνομαι ένα με το σύμπαν
και κάθε κομμάτι της ψυχής διχασμένο
λούστηκε στη θάλασσα, που δάκρυα αφήσαν.

Το αύριο φάνηκε και πάλι σαν αστέρας
και γίνανε τα μέσα μου, γαλήνια, λαμπερά
γιατί κάποιον χρησμό έλαβα, στο πέρασμα μιας μέρας
να στέκομαι αβόγγυχτα, σ’ αυτόν, που με ζητά.
(ρ)
Να δίνω πάντα της ψυχής μου τα κομμάτια
να γίνομαι γι’ αυτόν, γλυκιά παρηγοριά
σε όσους λαχταρούν, ν’ ακούσουν τη φωνή μου
να γίνομαι ένα δέντρο, με ελπίδας φυλλωσιά.

Ίσως να είναι αυτό που λέγεται πεπρωμένο
που κάποιος το μαθαίνει, μονάχα όταν πονά
γιατί πάντα αυτό που δείχνει λατρεμένο
σαν έρθει η ώρα να σβήσει, σ’ αγγίζει και πάλι σε πονά.

Όχι, δεν μετανιώνω για εκείνα που έχω κάνει
ίσως τα λάθη να μου’ δείξαν, τι ήταν σωστό
όμως πονάω για όσους άθελα μου έχω πληγώσει
σαν βάδιζα στους δρόμους, χωρίς κανένα φυλαχτό.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2009