Της αυλης η καστανια

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

...αφιερωμενο σε ολους εκεινους που εχουν συνδεσει ενα μερος της γης με τις ωραιοτερες παιδικες τους αναμνησεις

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στης αυλης την καστανια
θαρρεις, τρεμουν τα κλαδια
κι ολα γυρω της ,κρυφτο
παιζουν τωρα τα παιδια.

Σαν παιδι και γω θυμαμαι
που ελαμπε το αστρο μου,
στο μεγαλο της κορμο
εφτιαχνα το καστρο μου.

κι οταν ημουν αρχηγος
πλοιο, την βαφτιζαμε
στα ψηλα σκαρφαλωνα,
κουρσαρικα αρμενιζαμε.

κι οπως μποι επαιρνα,
ανθιζε η λαχταρα μου.
ακουμπουσα πανω της,
κι επαιζα την κιθαρα μου.

Τους ερωτες σαν εχανα
με λυπη με κοιτουσε.
τη φυλλωσια χαμηλωνε,
και με παρηγορουσε.

ποσα παιδια την κουραζαν,
κι ουτε μηλια δεν ελεγε.
Σαν εφευγα για τη σχολη,
φαινοταν λες και..εκλαιγε.

Μα σαν με ξαναεβλεπε
το μαη με καμαρι,
τα κλωνατα της τεντωνε,
κι αγγιζε το φεγγαρι.

Της αυλης η καστανια
στεκει πανωρια,αγεροχη.
Σε καθε φυλλο εχει γραφει,
και μια στιγμη υπεροχη.

Ειδε το γερο μου, μικρο
μεγαλωσε και μενα,
και τα παιδια μας γυρω της
παιζουν ευτυχισμενα.

Κι οταν κι αυτα γερασουνε,
και κανουν απογονους,
κουνιες, να δεις, θα δενουνε
στης καστανιας τους κλωνους.

Ποτε να μην μαραινεται,
η ευχη μου να΄ν βροχη,
το ξερει την λατρεψαμε,
μας λατρεψε κι αυτη.


θανασης κρουσταλης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-08-2009