Eλα απόψε, να χαρείς

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Eλα απόψε, να χαρείς</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Eλα απόψε, να χαρείς</b><p>Δημιουργός: mytilinia, <i>georgia simini</i><p><i> Καλημέρα παρεούλα....</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΕΛΑ ΑΠΟΨΕ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ<br />
<br />
<br />
Μέθυσα κι αυτό το βράδυ, απ’ την απουσία σου<br />
άλλο πια δεν αντέχω, να πνίγομαι στα λάθη σου!<br />
Στο είχα πει τότε μωρό μου, πρόσεχες τι κάνεις<br />
τη γλυκιά αγάπη μας, με λάθη μην την πικράνεις!<br />
(Ρ)<br />
Έλα απόψε να χαρείς, μην αργείς καρδιά μου<br />
να ζήσω πάλι λαχταρώ, να είσαι εδώ κοντά μου!<br />
Μόνο με τα χάδια σου, τη ψυχή μου ανασταίνω<br />
για σένα πίσω γυρνώ, αλλιώς αργοπεθαίνω!<br />
<br />
Τα λουλούδια δεν μαραίνονται, έλεγες, γελούσες<br />
μέσα στην ευτυχία σου, μ’ αγγέλους περπατούσες!<br />
Τα πάθη μας, φυλάκισαν του έρωτα το δάκρυ<br />
και οι ψυχές ξέχασαν, πως δεν  το είχαν ανάγκη!<br />
(Ρ)<br />
Έλα απόψε να χαρείς, μην αργείς καρδιά μου<br />
να ζήσω πάλι λαχταρώ, να είσαι εδώ κοντά μου!<br />
Μόνο με τα χάδια σου, τη ψυχή μου ανασταίνω<br />
για σένα πίσω γυρνώ, αλλιώς αργοπεθαίνω!<br />
<br />
<br />
ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ<br />
<br />
<br />
==================================================================-=========<br />
Μπήκα για να γράψω κάτι...Μόλις πληροφορήθηκα για ένα ατυχές γεγονός.....Ενα παιδί μόλις 16 ετών βρήκε τον θάνατο με μια μηχανή...Ήταν ένα παιδί που πρωτογνώρισα σε έναν παιδικό σταθμό σε ηλικία 5 ετών!!!!!!Εγώ ήμουν η νηπιαγωγός του, η δασκάλα του...και αυτός το πιο ζωηρό παιδί στην τάξη....Συνεχώς πείραζε τα άλλα τα παιδιά, ήταν επιθετικό και πάντα δημιουργούσε προβληματα.ΟΙ υπόλοιποι γονείς ζητούσαν να διωχτεί απ την τάξη για την ασφάλεια των υπολοίπων παιδιών.Θεωρούσα πολύ σκληρό κάτι τέτοιο για ένα παιδί....κάλεσα την μητέρα και της είπα πως γινεται να συνεργαστούμε...να δούμε γιατί φέρεται έτσι, τι θέλει να πει.Προς έκπληξη μου μου ειπε πως δεν είχε καμία διάθεση να κάνει κάτι, πως συνεχως τον έδερνε για να συνετιστεί και πως εγώ που είχα τα πτυχία, να έβρισκα την λυση...Απογοητεύτηκα....προσπαθούσα να τον χαιδέψω, να τον αγκαλιάσω...να του δείξω τρυφερότητα...απομακρυνόταν σαν αγρίμι....εξακολουθούσε να πειράζει τα άλλα παιδιά και ποτέ δεν ζήταγε συγνώμη, παρά τις παρατηρήσεις μου.Τελικά αυτό το παιδί συνέχισε το σχολείο...ώσπου περνόντας τα χρόνια....παντού ήταν ο ανεπιθύμητος....και τελικά τον έδιωξαν και απ το Γυμνάσιο.....ως άτομο με προβληματα, απροσάρμοστο.Και κει οι καθηγητές της περιοχής ζητούσαν τη συνεργασία με τους γονείς...μα η ίδια απάντηση πάντα....ΕΣΕΙΣ ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ, ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗ ΛΥΣΗ!!!!Σήμερα έμαθα για τον θάνατο του....νιώθω θλιψη γιατί εγώ τον αγάπησα ως παιδί και πάντα αναρωτιόμουν τι μπορούσα να κάνω γι αυτό.....Ας γίνει αυτό το γεγονός  μια τροφή για να αναρωτηθούμε όλοι για τον ρόλλο μας...και φυσικά τη συμπεριφορα μας.....απέναντι στα παιδιά μας, στους γύρω μας....για τις ευθύνες μας!<br />
Αφιερωμένο το παραπάνω, για τον Νίκο Ζαφείρογλου....το αγρίμι της τάξης...που πάντα όμως στα μάτια του έκρυβε έναν φόβο και μια δυσπιστία για όποιον τον πλησίαζε.....Να σαι καλά εκεί ψηλά Νίκο....σίγουρα εκεί κανένας δεν θα σε διώξει....<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-08-2009</td><td valign=top></td></table><br />