Κόντρα στους ανεμόμυλους

Δημιουργός: MARGARITA

Περπατάω ξυπόλητη και μαζεύω δάκρια.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Ξαναγύρισαν τα σημάδια της αντάρας.
Και στριφογυρίζουν με μανία.
Πήραν το κόκκινο μαντήλι μου και όπως με βρήκε
το αγγελόκρουσμα του τελευταίου αστεριού,
πέρα βαθιά στη σαβάνα μου, ο σιωπηλός θόρυβος
έμοιαζε σαν μνήμης λαβωμένο τραμουντάνα
που έσκιζε τις φλόγες της χαραυγής.
Ακέφαλοι καβαλάρηδες θερίζουν τα κύτταρα μου.
Η λογική μου τρόχαλα και σκιές γιομάτη και η ψυχή μου αγάπες.
Έχει η μνήμη κύτταρα ή τα κύτταρα έχουν μνήμη;
Ακρωτηριάζομαι. Παλεύω να κόψω τα σχοινιά
που με κάνουν να στροβιλίζομαι μαζί τους.
Μια ζωή κόντρα. Κόντρα στους ανεμόμυλους.
Μια ζωή στη Θεία τρέλα. Τρελός είναι όποιος
δεν πάει κόντρα στους ανεμόμυλους, φωνάζω.
Έξαψη. Ταραχή. Ντελίριο πάθους. Πόθος αιώνιος. Κρότος.
Ακόμα και τα όνειρα μου η φωνή σου ταράζει. Έμφραγμα.
Όλη την νύχτα μαζί σου ή μήπως ήταν όνειρο δύο λεπτών;
Δεν είσαι καλά. Μόνο τότε έρχεσαι και ξαπλώνεις πλάι μου
αφήνοντας στο λαιμό πικρά φιλιά. Παράδοξος ύπνος ή αλήθεια;
Νευρώνων πυρκαγιά. Προσωρινά αγάπησε με, ψιθυρίζεις.
Και όταν η θύελλα της ψυχής μου περάσει, θα γυρίσω τον έρωτα σου.
Να τον χαρίσεις και σε άλλους. Υπάρχω μόνο για σένα, απαντάω.
Και σε αγαπάω μάτια μου…κόντρα στους ανεμόμυλους........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-08-2009