Θα ερχόμαστε ή θα χανόμαστε σαν ταξιδιάρικα π

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Θα ερχόμαστε ή θα χανόμαστε σαν ταξιδιάρικα πουλιά

~~

Και θέλω τώρα να γράφω, να γράφω όπως τότε..
τώρα που όλα πέρασαν σαν χιονοστιβάδα από πάνω μου και χάθηκαν
ο έρωτας, αυτό που λένε κόλλημα, η μαγεία, το δέσιμό μας
ένα ακόμα ολάκερο καλοκαίρι στην αγκαλιά σου που πέρασε
ανεπηρέαστος να γράφω για όλα εκείνα που επιθυμώ
μα όχι πια για όσα έχασα στο διάβα μου, κολλημένος πάνω σου

η ψυχή μου στα κάτεργα, το κορμί μου στο πάτωμα, το μυαλό μου σε σένα
η σκέψη μου τώρα στον εαυτό μου που παραμέλησα εξαιτίας σου
η αγάπη μου δοσμένη ολάκερη στον πληγωμένο εγωισμό μου

οι συνήθειές μου αναλλοίωτες κι ας πέρασες ξανά απ’ τη ζωή μου
γιατί δε θα με αλλάξεις εμένα, εφόσον δεν κατάφερες να αλλάξεις εσύ
το μόνο κοινό που έχουμε, αναμνήσεις του παρελθόντος μας

ας κοιτάξουμε χαμογελώντας το μέλλον
γιατί κάποιος εκεί έξω προσπαθεί να διακρίνει το χαμόγελο στα χείλη μας
ζωγραφισμένο στην αναίσθητη καρδιά μας

γιατί εγώ αν είμαι η ζωή σου, έχω τη δική μου ζωή, είμαι ολόκληρος
κι ας ξεχάστηκα στο ντουλάπι των αναμνήσεων
κι ας κρεμάστηκα απ’ τα χείλη σου για να με πας μια βόλτα
κουράστηκα να περπατάω μάτια μου
άντε .. ώρα να γυρίσουμε στο ντουλάπι..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

εγώ κανόνισα να φύγω, να πετάξω
σε ουρανούς που δεν υπάρχουν μάτια ξένα
κι όσα απ’ τα όνειρα χαράμισα για σένα, γίναν μαχαίρια να μου κόβουν τα φτερά

τώρα πετώ απ’ τη ζωή σου μακριά
είμαι αυτός που θέλει ελεύθερος να ζήσει
γιατί σκοπό έχουμε βάλει - θα γκρεμίσει - κάθε κομμάτι μιας αγάπης μας παλιάς

τι με θωρείς, τι με κοιτάς με μάτια ξένα;
αυτό το βλέμμα σου δε στο αναγνωρίζω
γιατί συνήθισα να ζω μέσα στο γκρίζο κι εσύ στα μαύρα έχεις ντυθεί για μακριά

λες και πεθάναμε και χάθηκαν τα λόγια
το καρδιοχτύπι μας σε δίχτυα είναι μπλεγμένο
σαν λεπτοδείχτες τα φτερά μας σ’ ένα ρολόι τσακισμένο
και το αγόρι σου όπως φεύγεις σε κοιτά απορημένο
απομακρύνεσαι και χάνεσαι κι αλλάζουν δεδομένα και τροχιά

λες και η σχέση είναι απλά κάποια συνήθεια
που συνηθίσαμε σ’ αυτήν να κολυμπάμε
είναι μια θάλασσα που μέσα της βουτήξαμε για τα καλά
και που η αλμύρα της μας έτσουξε τα μάτια και η πίκρα

κι ήρθε μια λέξη μες στα χείλη, ο χωρισμός
κι είμαι ελεύθερος, ελεύθερος να φύγω
μα κάτι ακόμα με κρατάει να σου πω, πως μακριά σου είναι αδύνατο να ζήσω.


γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2009