Προφητικό Δημιουργός: eisai_enas_ap_mas, ~♥~ Συνεχίζω να περπατάω,θέλω να νιώσω πάλι τη βροχή σου και τότε σταματάει αυτή. Τα σύννεφα κρύβονται,οι άνθρωποι βγαίνουν από τα σπίτια,τα αυτοκίνητα τρέχουν ξανά στην ασφαλτο. Μου λείπεις,μου λειπει αυτή η μεθυσμένη σου βροχή Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Tη μορφή σου πήρα και για μια στιγμή νόμισα σαν να σου μοιασα.
Αλλά όχι…ιδέα περαστική θα ήταν…
Μα εσύ παίρνεις φως και πλάθεις μύρια αγκυροβολημένα όνειρα.
Σκορπιζεις ελπίδα σε νοητές γραμμές δίχως κόμμα και τέλεια.
Και να που έτυχε να μπερδέψω τη σακαράκα σκέψη μου με τη δικιά σου.
Σαν σε όραμα αλλοτινό μας μπουζουριαζανε σε τούτο το κελι,στη φάκα του απρόσωπου.
Χωρίς διέξοδο απολαύσαμε την αστρική αυτή μας συνάντηση…
Ήχοι αλλόκοτοι…Τύμπανα…καρδιές να πάλλονται…
Μα ναι,ειδα το φως στις σκάλες να κλείνει…
Σε καλώδια αόρατα κρύβεται ένα γεια και ένα τι κανείς.
Μπολιάσαμε τα ψέματα για να φτιάξουμε αλήθεια…
Και σαν χορδή που σπάει άσε την ανάσα μου να τρέξει στο λαιμό σου.
Και σαν φυτίλι καμένο πια,ασε με να πάρω το σχήμα απ’ το χαμόγελο σου.
Σ’ άβαθα νερά πλατσούριζε ωσότου αυτά σε παρασύρουν και σε φέρουν δίπλα μου
…Και από της φλόγας την πάνω τη μεριά τραβά κουράγιο και έμπα στο ψυχεδελικό φανάρι σαν μια στάλα τίποτα…
Τότε θα δεις…Η ζεστή θα γιάνει τις πληγές του άνεμου…
σαν να μην φύσηξε ποτέ.
Με μια ομπρέλα ονειρική δίωξε με για να ξανάρθω…
Σήμερα γιορτάζουμε τη μοναξιά… Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2009 |