Ξεχειλωμένα Μανίκια

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Εναρκτήρια βάση.
Ρυθμικές αναπνοές γαργαλάνε το στόμα.
Και τρέχεις . Τρέχεις όσο πιο γρήγορα μπορείς.
Ιδρώτας.
Το μυαλό σου λέει σταμάτα! Ανάσα! Ανάσα!
Μα τα πόδια χτυπάνε με λύσσα το έδαφος.

Ένας Γολιάθ θεόρατος σε κυνηγά.
Με πεθυμιά να σε τσακίσει.
Τροφός των πιο μεγάλων αδυναμιών.
Τα πόδια τρέχουν ακόμα.
Δε ξέρεις που πας,
γιατί,
με τι κουράγιο.
Ίσως φοβάσαι να παραδεχτείς τον φόβο σου.

Και το μυαλό επιμένει στριγγλίζοντας: σταμάτα, ανάσα!
Και το έδαφος φωνάζει: σταμάτα, πονάω!
Σταματάς.
Πίσω σου στέκεται ένας Γολιάθ. Χαιρέκακος.
Εμπρός σου ξεπροβάλλει ένα παιδί.
‘Συ στο κέντρο , παγωμένα κοντοστέκεσαι.

Το παιδί σε πλησιάζει, γυρνώντας γύρω γύρω,
σου τραβάει τα μανίκια, στα ξεχειλώνει,
‘’ δώσε μου σημασία ‘’ !

‘Κείνος ο Γολιάθ σιγά σιγά πισωπατάει.
Το πιτσιρίκι σου χαμογελά . Τ΄αγκαλιάζεις.

«Πώς σε λένε; »
«Δαυίδ ».

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2009