Ξημερώνει

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ξημερώνει</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ξημερώνει</b><p>Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[I]5 το πρωί.Ένα τεράστιο υπέροχο φεγγάρι φωτίζει από το δυτικό παράθυρο όλο το δωμάτιο.<br />
Ανοίγω το παράθυρο και στέκομαι να χαζεύω πως διαχέεται το φως του πάνω στα γυμνά<br />
χωράφια  του Σεπτέμβρη,τ΄αμπέλια και τις ελιές.<br />
Τα δέντρα στη κορυφή του λόφου,δισδιάκριτα τις άλλες φορές,τώρα,όμορφες φιγούρες,τυλιγμένες <br />
στο φως.<br />
Ο Έκτωρας κάτω από το παράθυρο,κοιμάται έξω από το σπιτάκι του,αδιαφορόντας για τη μαγεία <br />
του τοπίου και το φως του φεγγαριού.<br />
Έτσι κι'αλλιώς, παρά τα τρία του χρόνια,το έχει απολαύσει και το έχει τραγουδήσει περισσότερες<br />
φορές από εμένα.<br />
Φτιάχνω διπλό γλυκό ελληνικό και βγαίνω στην ανατολική βεράντα.<br />
Και εδώ το τοπίο είναι πανέμορφο.<br />
Το χωριό  που απλώνεται μπροστά μου κοιμάται και αυτό κάτω από  τη μεγάλη άρκτο.<br />
Και έτσι ξαφνικά τίποτα πιά δεν έχει σημασία,τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό.<br />
Οι χθεσινοβραδυνές σκέψεις και αγωνίες,για μια ζωή που χάνεται,γιά ένα γάμο  που αναβάλλεται,<br />
για τα όσα πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα,προσωρινά δε με απασχολούν.<br />
Αν ήταν δυνατόν να σταμάταγε ο χρόνος,ας σταματούσε σε ετούτη τη στιγμή.<br />
Ανάβω τσιγάρο.<br />
Φυσάει απαλό αεράκι και όπως περνάει μέσα από τα φύλλα της μουριάς,μέσα από τα πεύκα είναι<br />
λες και ακούς ένα όμορφο τραγούδι.<br />
Γελάω ειρωνικά με τον εαυτό μου για αυτά τα cd's που αγόρασα στο metropolis με τους ήχους της φύσης.<br />
5μιση.<br />
Ένας κόκκορας κάπου στο βάθος έχει αρχίσει εδώ και αρκετή ώρα να μου υπενθυμίζει ότι και σήμερα <br />
θα ξημερώσει.<br />
Θα προτιμούσα αντί του κόκκορα βέβαι,να ακούγεται ένα σαξόφωνο,ίσα που να φτάνει ο ήχος του<br />
από κάπου μακριά,τότε θα ένοιωθα ότι έγιναν ένα γη και ουρανός.<br />
Πρώτη ημέρα της υπόλοιπης άδείας μου,αλλιώς την είχα φανταστεί,οι ετοιμασίες για το γάμο στην<br />
Αθήνα ,η υποδοχή των συγγενών,τα πειράγματα στο Παναγιώτη και το μπάτσελορ που του<br />
ετοιμάζαμε χωρίς να το ξέρει,η προσμονή να συναντήσω όσο περισσότερα φιλαράκια μπορούσα<br />
από εδώ μέσα,οι βόλτες στα παλιά στέκια......<br />
Αλλά όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια λένε,ο θεός γελάει.<br />
Τότε θα πρέπει να είναι πολύ κακός θεός.Αλλά και πάλι πως γίνεται όταν είναι ο δημιουργός της μαγείας αυτού του Σαββατιάτικου ξημερώματος?<br />
-Ο,τι έχει μείνει εκεί πίσω είναι μια βρώμικη σκιά............Σταυρούλα,ήταν μεγάλη έκπληξη να σε συναντήσω εδώ μέσα,αν κάτι τελικά λάμπει ,σα το φεγγάρι σήμερα, εκεί πίσω,είσαι εσύ.<br />
Συγνώμη και ευχαριστώ.Ξέρω,δεν είναι αρκετές δύο λέξεις μόνο...<br />
6.Η μικρή κομώπολη αρχίζει και ξυπνάει σιγά σιγά,ανάβουν φώτα,ακούγονται τα πρώτα αυτοκίνητα,<br />
σήμερα είναι η ημέρα του τρύγου και αυτό είναι το πρώτο Σαββατοκύριακο<br />
έντασης και δουλειάς  μετά τα τόσα ανέμελα  και νωχελικά καλοκαιρινά  Σαββατοκύριακα.<br />
Τα λεοφωρεία που μεταφέρουν τους βιομηχανικούς εργάτες στα κρεμματόρια των ονείρων τους,<br />
έχουν ήδη ξεκινήσει.<br />
Η μεγάλη άρκτος έχει πιά χαθεί και τα δημοτικά φώτα έσβησαν κι'αυτά.<br />
Και το φεγγάρι χάνεται πίσω από τους λόφους με μιά υπόσχεση.......το βράδυ πάλι.<br />
Ο ορίζοντας έχει αρχίσει να βάφεται κόκκινος,ο ήλιος θα ανατείλει σε λίγο.<br />
Μένουν λίγα λεπτά μαγείας ακόμα,δυό γουλιές καφέ και ένα τσιγάρο.<br />
Καλημέρα σε όλους σας. <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-09-2009</td><td valign=top></td></table><br />