Αμφεταμινη Μια Αιωνια Παλη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Αμφεταμινη Μια Αιωνια Παλη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Αμφεταμινη Μια Αιωνια Παλη</b><p>Δημιουργός: powerless-power<p><i> Ελπίζω να σας αρέσει</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΗ ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΛΗ<br />
<br />
"Θέλεις Μεθ;" , δεν είχα καταλάβει τότε τι εννοούσε η Μαρία. Για πρώτη φορά πήγαινα σε πάρτι και όλα μου φάνταζαν άγνωστα . Ένιωθα σαν την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων μόνο που μετά κατάλαβα ότι είναι οι πύλες της κολάσεως. "Ε.... όχι. Προτιμώ όχι!", της απάντησα διστακτικά, η Μαρία ήταν το πρώτο άτομο που θέλησε να μου κάνει παρέα, που με προσκάλεσε να βγούμε παρέα. <br />
<br />
Η Μαρία ήταν οι κοπέλα που όλες την ζήλευαν, η πιο δημοφιλής από όλες, πάντα πρώτη σε όλα. Αρχηγός στην ομάδα μπάσκετ και βόλεϊ του σχολείου. Τα μάτια της ήταν πράσινα και ερχόταν σε αντίθεση με την λευκή επιδερμίδα και τα μακριά μαύρα μαλλιά. Και τότε σε έναν απογευματινό αγώνα ήταν που ήρθε και μου μίλησε. Μου φέρθηκε απίστευτα φιλικά και σε με σνόμπαρε ούτε με κορόιδευε ότι είμαι φυτό. Μου φερόταν συνέχεια λες και ήμουν χρόνια φίλη της , λες και ήμουν ένα ξεχωριστό πλάσμα. Πόσο λάθος μπορεί να κάνεις όταν είσαι άπειρος , όταν είσαι μόλις 17 χρονών ; Ακόμη ένα παιδί που δεν ξέρει να κολυμπάει στα λασπόνερα της ζωής.<br />
<br />
Είχε περάσει ένας μήνας που μιλάγαμε και τότε ήταν που με κάλεσε να βγούμε με κάτι γνωστούς της. Της ανέφερα ότι οι γονείς μου δεν με αφήνουν και μου τόνισε να μη ανησυχώ. Πράγματι το ίδιο βράδυ η Μαρία ήταν στο σπίτι μου για το συνηθισμένο φιλικό μας διάβασμα και τότε ήταν που μίλησε με τους γονείς μου. Πότε δεν κατάλαβα πως τα κατάφερε αλλά έπεισε τους γονείς μου να πουν το ναι και να 'μαστε Σάββατο βράδυ σπίτι της να ετοιμαζόμαστε για την έξοδο μας. Το σπίτι της ήταν άδειο και ζήτησε από τους γονείς μου να με αφήσουν όλο το βράδυ να της κάνω παρέα. "Έλα μην ντρέπεσαι φόρα την που σου λέω θα σου πηγαίνει απίστευτα!"<br />
Τελικά με έπεισε κι εμένα να φορέσω τα ρούχα της , που ομολογουμένως ήταν απίστευτα τολμηρά. Δεν ένιωθα άνετα αλλά δεν ήθελα να της χαλάσω την έξοδο με την γκρίνια μου και είπα να το δοκιμάσω.<br />
<br />
Φεύγουμε και πάμε σε ένα συνηθισμένο μπαράκι που ήταν στέκει όλων των συμμαθητών μας. Κανένας δε με αναγνώρισε , όλοι μου έλεγαν ότι είμαι όμορφη και είχα και τα πρώτα φλερτ στη ζωή μου. "Τί θα πιείς;", μου είπε η Μαρία με ύφος. "Ξέρεις ότι δεν πίνω.", της είπα δειλά . "Έλα μια φορά.." και μου έφερε μια ursus "ελαφρύ είναι πιες το". Θυμάμαι ότι μου φάνηκε πολύ γλυκό και ότι μου άρεσε, μη ξέροντας όμως από ποτά το ήπια γρήγορα, τότε ήταν που μου έφερε και άλλο, αλλά αυτά μου φάνηκε κάπως διαφορετικό. Και η διασκέδαση συνεχιζόταν , τα δύο ποτά είχαν κάνει τη δουλεία τους και εγώ είχα χαλαρώσει απίστευτα, τότε ήταν που ένα αγόρι - άγνωστο σε εμένα και μάλιστα μεγαλύτερο- με έπιασε από πίσω , με αγκάλιασε , με φίλησε και πήγε να βάλει το χέρι του..., τότε κατάφερα να αντιδράσω και να τον σπρώξω μακριά.<br />
<br />
Η Μαρία ήρθε αμέσως δίπλα μου και με πείρε στην αγκαλιά της καθώς είχα βάλει τα κλάματα , κοίταξε το άγνωστο αγόρι και με πείρε πιο πίσω... "Ηρέμισε.. θέλεις Μέθ;", "Προτιμώ όχι!", "Θα σε κάνει να ηρεμίσει από το περιστατικό και τη ζάλη από το πιοτό που λογικά σε έπιασε", τελικά το δέχτηκα. Σύντομα ένιωθα υπερδιέγερση, η αμφεταμίνη έκανε την δουλειά της. Χόρευα σαν τρελή, ήπια και... "Πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ, δεν νιώθω καλά", της είπα. Αυτή συμφώνησε και κάλεσε ταξί. Καθώς φεύγαμε πέσαμε πάνω σε εκείνο το αγόρι και την παρέα του, εγώ δεν τον κοίταξα, ζαλιζόμουν, η Μαρία όμως το έκανε. Πήραμε το ταξί και πήγαμε στο σπίτι της , με έβαλε για μπάνιο. Εκεί έμεινα κάμποσο μέχρι να συνέλθω, αφού πρώτα έκανε εμετό και άδειασε τελείως το στομάχι μου.<br />
<br />
Μετά το χαλαρωτικό μπάνιο και τυλιγμένη στην πετσέτα βγήκα έξω και είδα την Μαρία χαμογελαστή. "Χαλάρωσες;", "Ναι , συμβαίνει κάτι κάπως φαίνεσαι περίεργα;", "Μια χαρά είμαι εγώ και από ότι φαίνεται κι εσύ είσαι έτοιμη για το πριβέ σου πάρτι ! Δεν συμφωνείται παιδιά;". Τότε βλέπω τον άγνωστο με τους φίλους του πίσω μου, όσο ήμουν στο μπάνιο αυτοί είχαν έρθει στο σπίτι. Δεν πρόλαβα καν να αντιδράσω μου ορμήξαν και τέσσερις μαζί και με κράτησαν πάνω στο τραπέζι . Εκεί ο ένας μετά τον άλλον με βίασαν. Η Μαρία γελούσε και έβαλε δυνατά τη μουσική για να μην ακούγονται οι φωνές μου. Τότε ήταν που ήρθε από πάνω μου καθώς οι άλλοι με είχαν γυρίσει μπρούμυτα και ασελγούσαν από πίσω μου και μου είπε "Καμία δεν τολμάει να με ξεπεράσει σε κανέναν τομέα, πόσο μάλλον ένα φυτό!!!!!" Όλο το βράδυ και το επόμενο πρωί αυτοί με βάρδιες με κακοποιούσαν , δεμένη πλέον στο κρεβάτι δεν μπορούσα ούτε καν να λιποθυμήσω εξαιτίας της αμφεταμίνης πόσο μάλλον να αντιδράσω. Μάτωνα από παντού.  Το απόγευμα της επόμενης ημέρας και αφού η Μαρία με έπλυνε και μου περιποιήθηκε τις πληγές με έστειλε σπίτι μου τονίζοντας μου να μη μιλήσω γιατί εγώ μόνο θα έχω προβλήματα.<br />
<br />
Πήγα σπίτι μου σε ειμή λιπόθυμη κατάσταση, εξήγησα τα πάντα στους γονείς μου. Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Προσπάθησαν να με ηρεμίσουν και κινηθήκαν δικαστικά. Τελικά η Μαρία είχε δίκιο, με μάρτυρες τους συμμαθητές μας στο μπαράκι ισχυρίστηκε ότι μόνη μου μέθυσα έκανα ότι έκανα και μετά για να τα μπαλώσω έλεγα ψέματα, κανείς τους δεν την πλήρωσε. Εγκατέλειψα το σχολείο...<br />
<br />
Και τώρα εδώ. Για μία κόμη φορά παίρνω τα χάπια μου και σβήνω μέρες, μέρες ζωής. Τα άτομα που με βίασαν ήταν μολυσμένα με HIV και εγώ πέρασα ήδη το επόμενο στάδιο. Και η Μαρία συνεχίζει να χαίρεται τη ζωή...<br />
<br />
6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2009<br />
POWERLESS POWER<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-09-2009</td><td valign=top></td></table><br />