Η ονειροπόληση των νεφελών

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Η ονειροπόληση των νεφελών</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Η ονειροπόληση των νεφελών</b><p>Δημιουργός: rosestar, <i>Ελευθερία</i><p><i> Θα ήταν πανέμορφα να χορεύαμε ψηλά στις νεφέλες!</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>                                         [color=fuchsia][B] Η ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΦΕΛΩΝ[/B][/color]<br />
<br />
[B][color=purple]Όπως ονειροπολεί ο κάθε άνθρωπος σε κάποιες στιγμές της ζωής του, φαντάστηκα ότι έτσι θα ονειροπολούν και οι νεφέλες του ουρανού. Κοιτάζοντας το φθινόπωρο τον ουρανό από το έρημο μπαλκόνι μου, το φόντο του καμβά βάφτηκε γκριζωπό. Δόσεις μελαγχολίας πλημμύρισαν την ατμόσφαιρα και κοπάδια από γλάρους ηχούσαν δυνατά, προειδοποιώντας για την επερχόμενη κακοκαιρία. Τα φύλλα έπεφταν δακρύζοντας από τα δέντρα και ο αγέρας μαδούσε τις λιγοστές μαργαρίτες  που απέμειναν στα χωράφια, σκορπίζοντας τα πέταλά τους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Η γύρη των λουλουδιών ταξίδευε μαζί τους συνοδοιπόρος, μοιράζοντας γλυκιές ευωδιαστές αναμνήσεις της άνοιξης που έληξε και που χάθηκαν φυλακισμένες στο άγνωστο. <br />
Τα σύννεφα συμμετείχαν ενεργά στην αποχαιρετιστήρια γιορτή της φύσης, σχηματίζοντας κινούμενες εικόνες, άλογα να καλπάζουν χωρίς ιππότες και καβαλάρηδες, πριγκίπισσες με ονειρεμένα μακριά φορέματα και παραμάνες να τις χτενίζουν τα μαλλιά και να τις φροντίζουν ως αληθινές μητέρες. Κατά έναν περίεργο τρόπο, δημιουργήθηκαν γράμματα κεφαλαία με αρχικά των ονομάτων. Πόσες φορές σχημάτισαν το Ε του ονόματός μου και μετά διαλυόταν από τον αέρα! Σαν κάποιες ψυχές που φώναζαν το όνομά μου από ψηλά, λέγοντάς μου ότι είναι πολύ ευτυχισμένες στα ουράνια παλάτια! Σαν κάποιο αόρατο χέρι κρατώντας μια άσπρη κιμωλία, μου κρατούσε συντροφιά. Ναι! Εκεί είναι όλα γραμμένα με λευκό, σύμβολο αγνότητας, ομορφιάς και ευτυχίας.  Αγάπες που δεν μπόρεσαν ποτέ να εκφραστούν με τα χείλη και φυλάσσονταν βαθιά για καιρό. Δύναμη που κάποτε ελευθερώθηκε και ζωγραφίστηκε στο πίνακα του ουρανού με ένα ξεφτισμένο πινέλο αχρησιμοποίητο που φθάρθηκε με τα χρόνια. Ιστορίες που καταγράφτηκαν σε όμορφα μυθιστορήματα, να μας θυμίζουν τις ρομαντικές εποχές και εμείς να τις διαβάζουμε δακρύζοντας δροσοσταλίδες από ευαισθησία στα νυχτολούλουδα των ονείρων...<br />
Τελικά είναι φανταστικά να παρατηρεί κανείς τη πορεία των νεφελών και με τις ίριδες των ματιών, να οραματίζεται θαύματα.[/color][/B]<br />
<br />
<br />
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.<br />
<br />
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]<br />
<br />
<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2009</td><td valign=top></td></table><br />