00.11'11' 8/9/2009 ένα λαχείο Λοττο

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

00.11΄11΄΄ 8/9/2009

Βαρειά ανάσα ξαγρυπνά, στου Ήλιου το νυχτέρι,
της νύχτας όνειρα θρηνά, θλίψη βαθειά νυστέρι....
Οι άρχοντες του Ουρανού, μεθάνε μες την πλάνη,
τα πρόσωπα του Ιανού, στήνουν ξανά πλεκτάνη...

Μονήρεις πεντηκόντοροι, στον δρόμο για την Τροία,
με τα κουπιά ταράζουνε, το γαλανό Αιγαίο,
βουλιάζει μες τους χάρτες μας, της γης η Ιστορία,
το Έθνος μας ξεστράτισε, απ' τ' Αγαθό κι ωραίο.....

Στο καφενείο ο καφές, γίνεται στο βραστήρα,
σα τις δικές μας επαφές, με λόγια άδεια στείρα
κι η γειτονιά μας η παλιά, με στανικές αργίες,
νεκροταφείου αγκαλιά, με πρέζας οδηγίες....

Ήταν το λέει κι ο χρησμός, που 'δωσε το Μαντείο,
κάτι χιλιάδες χρόνια πριν, Κασσάνδρας και Πυθίας,
ο πλάνος μας αστερισμός, της ύπαρξης αντίο,
αιώνας πρόστυχων θαρσείν κι ιδανικών νοθείας.....

Στις εκκλησιές μας ξαγρυπνούν, οι Άγιοι μας σ' εικόνες
κι είναι αυτοί που μεριμνούν, χρόνια τώρα κι αιώνες....
Και συ μου λες σβύσε το φως, να κοιμηθώ γαμώτο,
πόθος σου πια μοναδικός, ένα λαχείο ΛΟΤΤΟ....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2009