Ωδη στις.. χαμενες πατριδες μας.. (μελοποιημε

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

...πατριδα ειναι εκει που αγαπαμε, ..εκει που κλεινουμε τα ματια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τη μοναξια μου αποψε ,κερασα τσιγαρο,
και ο καπνος του ,μου θυμιζει συννεφιες.
που΄σαι χαρα μου,για να' ρθω και να σε παρω,
που σαι πατριδα, που χορευεις στις φωτιες..

σ΄ενα δωματιο κλειστο , χωρις αερα,
να γραφεις λογια διχως χρωμα, και μελανι.
ενα πυκνο σκοταδι επνιξε τη μερα
και οι βοριαδες εχουν κλεισει, το λιμανι.

φεγγαρι μακρινο (R)
που στεκεις στην αυλη μου,
και σου χουν παρει, το δικο σου ουρανο
απο εναν αλλο δρομο,
στελνω την πνοη μου,
να σε κρατα τα βραδια , να΄σαι ζωντανο

μεσα στη δινη ,των ατελειωτων χειμωνων
το αλκοολ μοιαζει τα βραδια μου, να φιλεψε
με το σταχτυ το πενθιμο, των παγετωνων,
δυο δακρυα μονο..και η θαλασσα , τα ζηλεψε.

κι οπως περναει ο χρονος, μεσα στα ρολογια
σαν παλιατζης που ξεπουλαει αναμνησεις,
τα ποιο μεγαλα,¨θελω¨ κανεις δρομολογια,
να ΄ρθουν αυτα ,γιατι εσυ..δεν θα γυρισεις.



φεγγαρι μακρινο (R)
που στεκεις στην αυλη μου,
και σου χουν παρει, το δικο σου ουρανο
απο εναν αλλο δρομο,
στελνω την πνοη μου,
να σε κρατα τα βραδια , να΄σαι ζωντανο


θανασης κρουσταλης
1996

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2009