Ψιχάλα στο τζάμι

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παρατηρώντας μια ψιχάλα στο τζάμι
ανγνοεί κανείς το δέντρο που ανασαίνει
δεχόμενο το πρωτοβρόχι
τις πολύχρωμες ομπρέλες στους δρόμους
που ανοίγουν με τις πρώτες σταγόνες
την μυρωδιά που ανεβάζει το χώμα∙
αξίζει καμμιά φορά να χάνεις το δάσος

Χιλιάδες ψιχάλες απαρτίζουν τη βροχή
μα είναι κατάδική σου
αυτή που κοιτάζεις να κυλάει στο τζάμι
πίσω απ΄την ασφάλεια του παραθύρου σου
ανήμπορος να την αγγίξεις
καθώς ανοίγει τη διάφανη οδό της∙
πάντα είναι πολύ κοντινό το απρόσιτο

Ανάμεσα στις δύο διαφάνειες
την στερεή και αδιαπέραστη
την υγρή και εύθραυστη
βρίσκεται αυτό που είναι Αληθινό
ώστε πάντα να μπορείς να το βλέπεις
ώστε πάντα να ξέρεις πως υπάρχει

Μπορείς βέβαια να κλέψεις
ανοίγοντας το παράθυρο και να την νιώσεις
πρέπει να βραχείς για να πιάσεις τη βροχή
μα τότε θα πάψει να είναι η μία σταγόνα
εκείνη που κυλά προς την ανυπαρξία∙
αν αγγίξεις το ωραίο θα το χαλάσεις
αν το αφήσεις θα πάψει να υπάρχει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-09-2009