12.22'42' 10/9/2009 η ζήση είναι δώρο

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

12.22΄42΄΄ 10/9/2009

Κοιτάζω έναν Ουρανό που με ψυχοπλακώνει,
σαν όνειρο που νοσταλγώ κι έγινε εφιάλτης.....
Και μου 'μεινε για να θρηνώ της μνήμης την αγχόνη,
στο πληγωμένο μου εγώ, που μοιάζει με βασάλτης,

με χρώμα σκούρο σκοτεινό, μαύρο πικρό σκοτάδι.......
Κι ένας λυγμός που'χει χαθεί, στο θλιβερό εγώ μου,
σ' έναν βαθύ εσπερινό, που 'ναι ανάσας χάδι,
κι έχει στην πόρτα μου σταθεί, έξω 'πτον εαυτό μου,

τ' άστρα μου δείχνει τ' Ουρανού, τα χρώματα του Ήλιου,
τα "δόξα Θέ μου" των απλών, ανθρώπων της υφήλιου,
ανταύγειες του δειλινού, Αγγελικών ταγμάτων,
βελούδινων και πολαπλών, της νύχτας αγγιγμάτων

και μου φωνάζει σιωπηλά, η ζήση είναι δώρο,
κόσμημα ανεκτίμητο ,γεμάτη φως κι αλήθεια
κι από το Σύμπαν πιο πολύ, έχει η ζήση χώρο,
στου Πλάστη το ατίμητο, αίμα Του μες τα στήθια...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-09-2009