Θυμάται πάντοτ' η βροχή

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάται πάντοτε η βροχή από που να έρθει
κι έρχεται πάντα με την άπνοια του πόνου νοθευμένη
ξινή κι απρόσκλητη πίσω απ’τον κάματο
του μεροκαματιάρη γκρι ουρανού
Πάνω στα χείλη μιας φιλήδονης πορείας’
Τέτοιας που πήρε στην αρχή το συννεφόκαμα
και του απόβαλε με μιας όλη τη ζέστη
Καίγοντας πρώτα την ψυχή –την που την γέννησε-
Έκτρωση –λένε- φεγγαριού που αυτοκτονεί

Θυμάμαι πάντοτε να αφήνω στη βροχή
κάποιον περίπατο που εγκυμονούν τα γλαροπούλια
Κι είμαι μια-κάποια μήτρα που γεννάει προσμονή
Διαβρωμένα παρεπόμενα της μοίρας
μπορεί κι ελπίδες βυθισμένες στο νερό

Θυμάσαι πάντοτε να φέρνεις τη βροχή
μέσα στην κούπα ενός χαμένου Οδυσσέα
Για το ταξίδι που δεν έκαμε κανείς
Για το κουπί που κομματιάστηκε στην άμμο

Κι είσαι μια θύμηση που μου’φερε βροχή
πίσω απ’τα φώτα των σβησμένων οφθαλμών μου
Να ξεπληρώσω μια για πάντα τα αγίνωτα
Σε δυο τρομάρες να κλειστώ και να σε κλείσω
Και απ’έξω να’ρθει η χαρά με το φουστάνι της
άσπρο κι αλέκιαστο, χορεύοντας καμπόσο
Ώσπου τα μάτια μου να γίνουν προσκεφάλι της
κι αυτή να πίνει από της θλίψης τους τη δρόσο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-09-2009