τις νύχτες των αγέλαστων ονείρων

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της εφηβείας μου έρωτα, πουλί της πρώτης νιότης
Που γρήγορα αποδήμησες και άκαιρα πολύ
Ποιος άνεμος που απ’ τις κορφές φυσά της αθωότης
Τις νύχτες των αγέλαστων ονείρων σε καλεί;

και ξαναζώ ότι έζησα και ξαναλέω ότι είπα
και ξανανιώθω ότι ένιωθα στα μάτια σου μπροστά
έχει αντιστάσεις το μυαλό στης λήθης μπρος τη λύσσα
μας δίνει η νύχτα ό,τι η ζωή ακόμη μας χρωστά

Αιώνια μένει αγέραστο ό,τι έχουμε αγαπήσει
Σ’ ό,τι παραδοθήκαμε σώματι και ψυχή
Κι ας το χει μες στη θάλασσα η τρικυμία βυθίσει
δεν το χει καταπιεί ο βυθός μα το χει σεβαστεί

Γνωρίζοντας πως τα στερνά πάντα νικούν τα πρώτα
κι η γνώση πάντα έπεται του απολογισμού
τα χρόνια που με γέρασαν σκύβω και προσκυνώ τα
σαν στάχυ που υποκλίνεται στο φέγγος τ’ ουρανού

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-09-2009