Οι φωνές ....χαμένη ανθρωπιά

Δημιουργός: gerontas, ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι φωνές

Σσσς…σιγααά, σου είπα μη φωνάζεις
Τρέμω στον ήχο της φωνής σου σσσσσσσςςς…
Δεν ξέρεις πως είμαι Έλληνας
ραγιάς και πως κοιμάμαι..
Μάθε το λοιπόν και μην
τον ήχο της φωνής υψώνεις.
Ναι!!! Στο λέω πως φοβάμαι
το θεριό που κρύβω μέσα μου, ξυπνήσει
και θέλει βόλτα στην αγορά
των φοβισμένων σας ψυχών.
Πάψε λοιπόν, ένταση να ανεβάζεις
σταμάτα γιατί θα σου στοιχίσουν οι φωνές
Δικαίου –αδίκου κανένα δε νοιάζει
για αυτό σου λέω σκάσε…
Γιατί στα μέσα μου ,στα μέσα σου
η ελπίδα μας κοιμάται
Δεν ξέρω ποιος μα έτσι μου παν
πως κάποιος, κάπου την φοβάται.
Φοβάται με ελπίδες μην γεμίσουν οι φωλιές
και γίνουν πουλιά και βγάλουνε φτερά
μην φτιάξουν λευκές περιστέρες στα γιαπιά
και τότε θα πάψουν να τρομάζουν οι φωνές….


Χαμένη μου ανθρωπιά γέρασες κι ακόμα σε ψάχνω
σε δρόμους σε πλατειες στενο για στενό δεν αφησα
μα πουθενα δεν είσαι.
Λόφους ,βουνα ανέβηκα ,πίσω απο τον ήλιο
λαγκάδια ,ποταμιές πίσω απο τα δάση εψαξα
μα πουθενα δεν είσαι.
Σ ΄αέρηδες και σύννεφα σκαρφάλωσα και στου θεού τη σκάλα
σε δάκρυα βροχής και παγωμένα αστέρια
μα πουθενά δεν είσαι.
Μα που να σε βρω ανθρωπιά πες μου κι εκει ευθυς θα φτάσω
θα σ αγκαλιάσω και θα σου πω τα τόσα μυστικά
που χρόνια σαράντα κράτησα μόνο για σένα
τα δάκρυα που εσταξε η ψυχή για σένα μαζεψα να σε ποτίσω
χαμένο λουλούδι της αμοιρης ζωής μου.
Λίπασμα τα λόγια που ποτε το στόμα μου δεν είπε
θα ρίξω στις αδύνατες ρίζες σου χαμενη ανθρωπιά μου.
Και θα κρατήσω ,υπόσχεση ως τον θεό σου λέω
θα κρατησω τα χρόνια για να σεδω Πλάτανο ψηλό
στον κήπο της καρδιάς μου,χαμένη ανθρωπιά κι ακόμα πιο ψηλα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-09-2009