Σκουριασμένοι στίχοι

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχει κι η Ποίηση μεδούλι
Μα δεν το’ξερες;
Κι όσο τσακίζεις την ψυχή σου
αυτό βαθαίνει.
Του Ποιητή το μεροδούλι
κι οι απόπειρες
Σε μια σελίδα της αβύσσου
λερωμένη

Στέκουν σ’απόσταση πνοής
απ’τον διαβάτη τους
μέχρι τα μάτια στηνουν γέφυρες
και πάνε
Κόντρα στο ρεύμα της ροής
το μαϊστράλι τους
θερίζουν μέσα σου ό,τι έσπειρες
Πονάνε.

Έχει κι η Ποίηση μεδούλι
Λες πως το’ξερες
Κι ανοίγεις άπαντα των στίχων
τα βιβλία...
Κι’απέ στης πόρτας το χερούλι
Που γυρόφερνες
με τη σκουριά γράφεις, των ήχων
μι’αγγελία:

«Πωλούνται όνειρα κι ελπίδες
που παλιώσανε
Κάποιος τα έγραψε με αίμα
και με θειάφι...
Γι’αυτό και γίνανε λεπίδες
και με κόψανε
θαρρείς κ’ η αλήθεια σφάζει ψέμα
με ξυράφι.

Πωλούνται γράμματα επαίτες
που πλουτίσανε
κι από ρεκένδυτοι πια’γιναν
φιγουρίνι...
Μα έξω κι αν δείχνουνε κοκέτες
Ένδον σαπίσανε
Γιατί δεν κράτησε πολύ
η ναφθαλίνη...»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2009