Σαν όρος

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Ξεχνιέται ο ήλιος κι ανατέλλει στων ώμων σου τα υψώματα και το φεγγάρι να φωλιάσει θέλει στων μαλλιών σου τα φυλλώματα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε εμφάνισε θαρρείς ο ορίζοντας
η μήτρα εκείνη που γεννά ηλιοβασιλέματα
και νοσταλγίες για χώρες μακρινές.
Ένα σημάδι φωτεινό στην αρχή
με κάθε ανοιγόκλεισμα των ματιών
πλησίαζες συνεχώς μεγαλώνοντας.
Ήσουν κυανή καθώς το μακρινό βουνό
που στα πλευρά του ουρανού
καρφώνεται σαν δόρυ μυτερό
ή σαν δόντι που φύτρωσε στη θάλασσα
Αύρα ορεινή ερχόταν με την ματιά σου
κι ο ήλιος ξεπρόβαλλε χαρωπός
στα υψώματα των ώμων σου
Ερχόσουν ολοένα κοντύτερα
λεπτομέρειες άρχισαν να γίνονται ορατές
δάση κωνοφόρα οι βλεφαρίδες σου
τα μάτια σου λίμνες λαμπερές
νύμφες κατοικούσαν στα σκιερά σου οροπέδια
και στις πλαγιές σου παιχνιδίζοντας
κυλούσε το ποτάμι της νεότητας
Οι πρόποδές σου ζητούσαν μανιωδώς
στέρεο έδαφος για να ριζώσουν
Έγινα χώμα, σφιχτό και γόνιμο
κοίταξα μέσα στις σπηλιές σου
τα πλούσια φωτεινά κοιτάσματα
και τις σκοτεινές αβύσσους
Μπορούσα ξέρεις να σηκώσω και αυτές
όμως προσπέρασες βιαστική
σε παρέσερναν φήμες μακρινές
για άλλες φιλόξενες πατρίδες
κάποια κατάρα πουθενά μη βρεις να κατοικήσεις
Κυανή τώρα και πάλι
σφήνα ξανά στον ουρανό
καθώς σε παίρνει πίσω ο ορίζοντας
ο τάφος εκείνος των ηλιοβασιλεμάτων

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2009