Tου φθινοπώρου

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η θλίψη μου πως ντύθηκε του φθινοπώρου ρούχα
Κι εσύ αστράφτεις και βροντάς καθώς ο ουρανός
Μουλιάζει η βροχή τα όνειρα και τις αγάπες που’ χα
Τα μάτια σου φεγγοβολούν μα μένω σκοτεινός.

Με του ουρανού τα κύματα της θάλασσας τη μπόρα
Ταξίδι πώς; μα σ’ έκανα απόσταση και δρόμο
Τραγούδια περιτύλιγμα για της ψυχής τα δώρα
Σε μια σταγόνα χώρεσα που σου ‘πεσε στον ώμο

Σα φεύγω όλο έρχομαι χωρίς να σ’ ανταμώνω
Στο γελαστό σου μυστικό στ’ αλήθεια τι χωράει
Το πόνο μου τον αδικώ κι όλο τον ασημώνω
Πόσο καημό η πλάτη σου στ’ αλήθεια κουβαλάει

Απόστασες να κουβαλάς του γέλιου σου το στέμμα
Της νύχτας τα ακούσματα πια δε σε νανουρίζουν
Ματώνει το φεγγάρι σου στο άγριό σου βλέμμα
Κι όλα τα πράγματα «γιατί» θαρρείς σου ψιθυρίζουν

Η Θλίψη μου πως έδυσε του φθινοπώρου βράδυ
Κι εσύ κοιτάς παράξενα με τα γλυκά σου μάτια
Πως ανασαίνει η μοναξιά της νύχτας το σκοτάδι
Καθώς χαράζει στην καρδιά καινούργια μονοπάτια


Για τη Μαργιάννα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-09-2009