Baudelaire_φθινοπωρινό άσμα

Δημιουργός: DETOBON

Προσωπική μετάφραση από τα γαλλικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Charles Baudelaire / Σαρλ Μπωντλαίρ (1821 - 1867)

[B]Φθινοπωρινό άσμα[/B]

1
Σε λίγο θα βουτίξουμε στίς κρύες τις αντάρες,
Αντίο του καλοκαιριού λάμψεις θαμβωτικές !
Ακούω ήδη να ηχούν σαν πένθιμες λαχτάρες
τα ξύλα όταν πέφτουνε στίς πέτρινες αυλές.

Μέσα μου θα χυμήξουνε χειμώνας και σκοτάδι,
Το μίσος κι η απέχθεια, δουλειά βαρυά, σκληρή
Κι όπως ο ήλιος ο θαμπός στού πόλου του τον Άδη
Θά’ναι η καρδιά μου πέτρα ερυθρή και παγερή.

Δονούμαι όταν ακούω τα ξύλα που πετάνε,
Tης λαιμητόμου ο ήχος θάτανε πιό γλυκός.
Το πνεύμα μου είναι πύργος πέρφανος που πατάνε
Κουρσάροι και το κάνει πιά συντρίμμια ο κριός.


Θαρρώ έτσι απ’τους ρυθμούς των ξύλων λικνισμένος
Πως κάπου ένα φέρετρο φτιάχνουνε βιαστικά.
Για ποιόν ; Ο ήλιος χλώμιασε κι εγώ’μαι παγωμένος !
Οι γδόυποι τούτοι προμηνούν ταξίδια μυστικά.

2
Μ’αρέσει η αντιφεγγιά των πράσινων ματιώ σου
Χαρά μου, αλλά σήμερα ο νους μου είναι πικρός
Κι ούτε το τζάκι, το μπουντουάρ ή το δωμάτιό σου
Δεν μ’εμψυχώνουν τόσο όσω ο ήλιος ο ζεστός

Κι όμως αγάπησέ με, γλυκιά μου, σαν τη μητέρα
Που το κακόπαιδο κι αυτό να τ’αγαπάει μπορεί.
Μνηστή μου ή αδερφή μου γίνε γλυκιά εσπέρα,
Στην ψύχρα του χινόπωρου – αχτίνα θαλπερή

Βιάσου γιατι αχόρταγα ο τάφος μας προσμένει !
Ω άσε με απλούστατα κοντά σου να σταθώ
Κι αφού το καλοκαίρι έφυγε πιά δεν μού μένει
Παρά μαζί σου τη στερνή θαλπωρή να γεφθώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-09-2009