Αγαπημένη μου μαμά

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Αγαπημένη μου μαμά,


σου γράφω αυτό το γράμμα από ανάγκη να μιλήσω
ξέρεις.. ο γιος σου δεν περνά καλά, μα εσύ δε θα το μάθεις
εσύ πάντα με κοίταγες στο πρόσωπο, να καταλάβεις
στο γέλιο μου με μάθαινες, στο κλάμα μου πονούσες
τα χείλη μου τα διάβαζες χωρίς να βγάλουν λέξη
και όταν έπαυα στα μάτια να σε βλέπω, απορούσες
τι να ‘χω φταίξει;
κι αν πέρασα πολλά, τα ξέρεις, τι να σου λέω τώρα
μπορεί την αγκαλιά σου να στερήθηκα όταν την είχα ανάγκη
- μα πες μου εσύ, πόσα άλλα δεν στερήθηκα; -
μα πάντα στο πλευρό μου κι ας μην ήσουνα ποτέ
και νοητά με ρώταγες, τι κάνω, πως περνάω
- καλά είμαι μαμά, ακόμα υπάρχω! -
κουφάρι άδειο προχωράει το σώμα μου
τα αισθήματά μου κέρναγα τα χρόνια πριν περάσουν
κι απάνω μου πατήσανε, τα λιώσανε μαμά μου
μπορεί να έλεγες καμιά φορά πως να φυλάω το στόμα
τα λόγια που ξεστόμιζα, να πρόσεχα
τις λέξεις που έλεγα μ’ οργή και σπαραγμό
να τις κατάπινα, καλύτερα μαμά μου!
και φτάνω τώρα εδώ για να σου γράφω πως πονάω
μα όχι για τους τρόπους μου και τον εγωισμό μου
ούτε για τον ιδιόρρυθμο δικό μου χαρακτήρα
για την ευαισθησία μου που επέδειξα πονάω μαμά
και τις πληγές στα σπλάχνα που μετράω
ξέρεις.. αυτός ο πόνος δε συγκρίνεται με ξύλινη κουτάλα
που με ορμή πέφτει επάνω στα πλευρά μου
γιατί περνάει γρήγορα του σώματος ο πόνος
- για να γιατρέψω την ψυχούλα μου μαμά
τι ρόφημα ζεστό θα μου ετοιμάσεις; -
τις προσβολές, τα λόγια που άκουσα τα απαίσια
τη χυδαιότητα και την εκδίκηση που αποκόμισα στα χρόνια
για την απόρριψη σε κάθε βήμα της ζωής, μαμά
ποιο ελιξίριο θα μου δώσεις;
τα φάρμακά μου, χρόνια τώρα, ένα χαρτί κι ένα στιλό
μια μουσική που θα με κάνει να ονειρεύομαι
γιατί όσα έγραψα μαμά μου, μείνανε όνειρα!
όλα τα όνειρα, καδράκια σ’ ένα ατσούμπαλο δωμάτιο
που η σκόνη βασιλεύει
και οι μισθοί μου όλοι, άχρηστα βιβλία και χαρτιά
που λένε όλα για τον έρωτα!
τα λόγια μου στερεύουν κάπου εδώ, μη σε κουράσω και μου κλάψεις
το γράμμα ετούτο θα ‘λεγα, ποτέ του να μη φτάσει ως τα χέρια σου
αφού κι εσύ τα ‘χεις περάσει …
είναι στιγμές που ξαφνικά γίνεται τόσο πιο σκληρή αυτή η ζωή
που αναρωτιέμαι τελικά, σε τι έχω φταίξει;
είναι στο χέρι μας τα πάντα να προλάβουμε
μα αυτό το χέρι είναι άτυχο και σφάλματα έχει πράξει
είναι πολλά τα σφάλματα, μαμά, δεν έχουν γυρισμό
κι εκεί που πιάνεις ουρανό, τα έχεις χάσει..


γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-09-2009