Στα Αστέρια

Δημιουργός: sorrowman

Αναμνήσεις Και Βιώματα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διστάζω,
όσο το τέλος γίνεται πιο τολμηρό
κι όμως, σταμάτησα να ρωτάω,
να νιώθω το μέλλον,
αυτήν τη στερημένη ανάγκη
για παιχνίδια με τ’ αστέρια αναπολώ,
κουρασμένα φεγγάρια και λάμψεις
που ποτέ δεν γίνανε φως…
Θυμάμαι τ’ όνομά μου που και που
μα ξεχνάω τον θυμό μου,
τη μεγάλη μου μέρα που
όλα τ’ αστέρια θ’ αγκαλιάσω ξανά…
Τη σκιά μου θα χαρίσω
στο νεκρό περιστέρι
ο ήλιος μην το τυφλώσει ξανά,
πειρασμός είναι πια η μαύρη τρύπα
που καταπίνει αναμνήσεις και λάμψεις
που ποτέ τους δεν έγιναν φως…
“Πως θα περάσει κι αυτό το βράδυ;”
ρώτησε το φεγγάρι τ’ αστέρια
κι εκείνα, αθώα, με ειλικρίνεια του είπαν
ότι ο ήλιος έφυγε από τον ουρανό…
Έγινε αμέτρητα κομμάτια και ψάχνει
τα νεκρά περιστέρια να τυφλώσει…
Να κάψει ξανά…
Δεν θα περάσει αυτό το βράδυ ποτέ…
Την ψυχή μου έθαψα
κάτω απ’ το δροσερό χορτάρι,
όσο θα πετάω με τ’ αστέρια παρέα
μην τη πληγώσει, άθελά του
κανένα περιστέρι νεκρό
και την βρω ρημαγμένη ξανά…
Ποτέ μου δεν ζήτησα αγάπη,
ούτε πόνο, ούτε λάμψη που δεν έγινε φως…
Θυμάμαι τ’ αστέρια και κλαίω
γιατί ζήτησα μόνο ένα κομμάτι ουρανό,
κι ας είναι,
θα παλέψω για το σκοτάδι που μου ανήκει
μέχρις ότου να έρθουν τ’ αστέρια
την ψυχή μου να κάνουν ουρανό…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-09-2009