Ρίμες που στενάζουν

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

...μες στο βουνό της μοναξιάς, το κόστος τους ζυγιάζουν!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ρίμες που στενάζουν

Πάρε το φως που ρίζωσε στου σκοταδιού το πέλμα
κι όλα τα «θέλω» πού ‘γιναν σειρήνες στο μυαλό μου
κι αρμένισε για μια φορά το ροδαλό γιαλό μου
κι ας βυθιστείς ακράτητα εις του βυθού το τέλμα

Περπάτησε τα χρόνια σου στ’ αχνάρια που κοστίζουν,
αίμα και πόνο κι αντοχές και ρίμες που στενάζουν
κι αν είν’ οι μέρες λιγοστές, χαρές που θα σου τάζουν
θα ‘ναι οι νύχτες ‘λιόλουστες, βαθιά σου να σπιθίζουν

Πάρ’ τη σκληρή ανηφοριά που θα καλημερίζει
αντίκρυ ‘κείνο το βουνό με τη βαθιά ρυτίδα,
μ’ όλες τις άσπρες του ρωγμές και την κρυφή ελπίδα
που ρίζες βγάζει μέσα του, μα πάλι δεν τ’ ορίζει

Κι αν δε με δεις μη φοβηθείς, πως λάθος δρόμο πήρες
κάπου εκεί θα βρίσκομαι, σαν πάντα μοναχή μου
με τ’ αντικλείδι σου άνοιξε τις πιο δικές σου θύρες,
λίγο τα νέφη φύσηξε και θα με βρεις… ΨΥΧΗ μου!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2009