Σκέψεις αγάλματα

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γδέρνω το διάφανο χαρτί με το’να νύχι,
γδύνω τη νύχτα με το μάτι μοναχά
Κι αυτός ο κόσμος που γυμνώνεται ξανά
μοιάζει οικτρά για ό,τι ζει να’χει αποτύχει.
Γδέρνω το διάφανο χαρτί, μα ‘μαι υλικό
που απ’το καλούπι του ξεγλίστρησε κι η τύχη.

Κι αδειάζω πάραυτα το λύχνο και πηγαίνω
πίνοντας λίγο από το φως του αποσπερίτη
μακριά απ’το σώμα που μου ‘δώσανε για σπίτι
κάτι Θεοί που ζουν σε χρόνο παγωμένο.
Κι αδειάζω πάραυτα κι εμένα σα δοχείο
Μέσα στο στόμα αυτού του κόσμου του αλήτη.

Φριχτές φωνές τρυπάν’αβέρτα το μυαλό μου
σκέψεις αγάλματα, στο νου μου μιλιούνια
γέμισα ασβέστη τη ζωή μου ως τα μπούνια
κι ανυπεράσπιστη σε μια στροφή του δρόμου
Έχω στηθεί σαν κάποιου ήρωα μνημείο
ανταμωμένη έναν ακόμα θάνατό μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2009