Οι δρόμοι δεν τελειώνουν ποτέ

Δημιουργός: artemis dimitriou, Μαριλένα

26/09/09... Ηλιακτή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρέχει…
Ο ουρανός ντύθηκε στα γκρι.
Η θάλασσα, θαρρείς και είναι από ασήμι.
Μια κούπα ζεστός καφές για μένα,
ένα ποτήρι ουίσκι κι ένα τσιγάρο για σένα.
Η βροχή ξεπλένει την αυλή μου.
Κάθομαι αντίκρυ σου στην κόκκινη πολυθρόνα μου
κι απλά σε κοιτάζω.
Παρατηρώ τις κινήσεις σου,
μελετώ την γλώσσα του κορμιού σου.
Δεν μιλάμε...
απλά σε κοιτάζω.
Οι δρόμοι δεν τελειώνουν ποτέ για μας.
Θα φύγεις σε λίγο,
κι εγώ θ’ απομείνω μόνη
να κοιτάζω τη βροχή.
Όσα δε ζήσαμε μωρό μου,
αυτά είναι δικά μας.
Όσα δεν είδαμε,
είναι τα βιώματά μας.
Κάθε μας λαβωματιά,
ακόμα μια απότομη και συνάμα πικρή επιστροφή στη ζωή.
Οι δρόμοι δεν τελειώνουν ποτέ για μας.
Άφησέ με να έρθω μαζί σου,
εμείς οι δυο κι οι δρόμοι της βροχής.
Άφησέ με να έρθω μαζί σου.
Άφησε με…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2009