Μια παπαρούνα στο πηγάδι της σκέψης

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέτρινό μου πηγάδι
ποιο σε μέτρησ' αλφάδι
σ’απροσμέτρητο βάθος
να χωρέσεις το πάθος
του λυγμού μιας φωνής;

Ποια ξεδίψασ’ αιτία
με ψυχής πειρατεία
κι ένα δάκρυ κλεμμένο
από’δω που σωπαίνω
μην ακούσει κανείς.

‘Γω σε λόγιασα νύχτα
με καρδιά που αλύχτα
μες στα ερέβη του κόσμου
φίλη μου και εχθρός μου
να με βρέξεις μ’οργή.

Κι όπως ξέσπασε μπόρα
είπα κι ένα «προχώρα»
μα πριν έρθει η μέρα
μ’ένα πόνο σα σφαίρα
μου άνοιξες μια πληγή.

Την κοιτώ κι αναβλύζει
του αιμάτου μ’ορκίζει
όσο κόκκινο στάζει
να γευτώ για μαράζι
Γιατί αγάπησα μόνο
της αγάπης τον κλώνο
Και είχα δέντρο τη γη.
Λίπασμα τη φυγή.

Την κοιτάζω κι ανθίζει
παπαρούνα θυμίζει...
Το πηγάδι βαθαίνει
Και στο τέλος πεθαίνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2009