Παραλήρημα

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

Σου μιλάω ευθέως. Νιώσε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Ίσως με επηρέασε ο αέρας απόψε.
Μπορεί να είναι κι οι αναμνήσεις.
Αυτές που ποτέ δεν έζησα για να θυμάμαι.
Ρημάδια, μη τα ψάχνεις.

Οι ώμοι μου σηκώνουν ένα σακάκι,
κείνο που γυροφέρνει οδούς.
Πολλές φορές σκέφτηκα, πως οι οδοί
είναι καταφύγια.
Ψάχνεις μια, για να ξεφύγεις από το φευγιό.

Έτσι βρέθηκα σε δρόμους λιθόστρωτους,
βρεγμένους , να γλιστράω σαν μια ανισσόροπη
δοκός.
Κι όσο γλιστρούσα, τόσο απελπισμένα έντονη
γινόταν η επιθυμία μου για καταφύγιο.
Και όσο απελπισμένα επιθυμούσα
τόσο η πηγή στέρευε, και το νερό ποτέ δεν άγγιξε τα χείλη.
Ακόμα κι αν βρισκόμουν στο κέντρο του πηγαδιού.
Μόνο που το κέντρο είναι ο πάτος.

Συνέχισα. Χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες.
Οι μεγάλες προσδοκίες είναι πιασμένες ήδη.
Γρατζούνισα λίγες χορδές , κραύγασα σιωπηρά.
‘’ Hello darkness, my old friend,
I’ve come to talk with you again’’.
Μετά βίας με άκουγα κι εγώ.
Ευτυχώς εδώ που τα λέμε.

Έσυρα μερικά βήματα παραπέρα το σακάκι και μετά τα πόδια μου.
Κι εκεί χάθηκα.
Χάθηκαν κι οι λέξεις.

[/align][align=left][I]
Κάποιες φορές νιώθω σαν να βρίσκομαι σε άλλη εποχή.
Εκεί που γεννήθηκε η ψυχή πριν απ’το σώμα.
Λυτρωτικά και αχαλίνωτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2009