Ονειρο και ζωή

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη χωματένια μας μικρή αυλή
μου φαίνεται εψές το βράδυ είδα
σε χρόνια πίσω γύρισες ψυχή
πλημμύρισες απρόσμενα ελπίδα.

Εκεί ακόμα στέκεις καρυδιά
ριγμένα στα κλαριά σκοινιά της νιότης
να δένουνε τα όνειρα σφιχτά
η Πόπη ο Θανάσης και ο Γιώτης.

Η Στέλλα βόλτες με τη μπλε ποδιά
ο Αλκης πέτρες βάζει στη σφεντόνα
φτερούγισες απόψε ρε καρδιά
ασπρόμαυρα σαν είδες χελιδόνια.

Θυμήθηκες το φίλο Παντελή
και το κλεμμένο μας το γλυφιτσούρι
που πάντοτε η γεύση του πικρή
και ας εγλύκαινε παλιά τη μούρη.

Σκονάκια σκίζω της αντιγραφής
απορημένα μου χαμογελάνε
για τις χαζές απάτες της στιγμής
αθώες μοιάζουν στις ζωές που πάνε.

Στην πόρτα να η μάνα η γλυκιά
με τη ποδιά την παρδαλή στη μέση
ζεστό ψωμί μοιράζει στα παιδιά
στην αγκαλιά της όλοι έχουν θέση.

Της νύχτας μας ο νους πεθαίνει την αυγή
σαν ουρλιάζει άγρια εκείνο το ρολόι
στρατιώτες ίδιοι έτοιμοι σε μια στιγμή
για τον πόλεμο τραβάμε ένοχοι κι'αθώοι.

Με της μέρας μας το πρώτο φως
παίρνει το λεωφορείο
χρόνια σαν υπάλληλος σωστός
τρέχοντας για το γραφείο.

Τα χαρτιά πολλά, σωρός τρανός
πάνω κάτω τη σφραγίδα
με καμάρι και καμαρωτός
δούλευε για τη πατρίδα.

Δεν κατάλαβε η ώρα δυο
γειά σου είπε στο Θεοδόση
γρήγορα φοράει το παλτό
το φαί μην του κρυώσει.

Στο τραπέζι με τα δυο παιδιά
ύστερα το καφεδάκι
και στην τηλεόραση μπροστά
να περάσει το βραδάκι.

Νύχτωσε δέκα η ώρα πια
τις πυτζάμες και κρεβάτι
αύριο πάλι για τη δουλειά
στη Μαριώ γυρνά την πλάτη.

Και πως να κοιμηθεί
να ονειρευτεί
απ'την ταχτική ζωή
πως να ξεμπλεχτεί.


Τη χωματένια μας μικρή αυλή
μου φαίνεται εψές το βράδυ είδα....................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2009