Λειπουν πολλα

Δημιουργός: joker alemaoh, Χρηστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το βιβλιο ειναι ανοιχτο μπροστα σου,
οι σελιδες του ομως κενες...
οχι σα να μη γραφτηκαν ποτε,
σα να σβηστηκαν...
ειχε γραψει με μολυβι...
φαινονται τα σημαδια,
τα ιχνη απο τα μικρα εκεινα γραμματα...
μονο αυτα εχουν απομεινει.
τις χαϊδευεις και τα νιωθεις...
νιωθεις στα δαχτυλα σου τα λογια της...
σκυβεις στο πλάι
για να τα διακρινεις στο φως,
μηπως μπορεσεις και διαβασεις τι εγραφε...
τα ιχνη που αλλοτε ηταν γεματα ζωη,
ακομα και στο φως ειναι αδεια τωρα.
πιανεις το δικο σου μολυβι
και αρχιζεις αυτο που σαν παιδι
εκανες για παιχνιδι...
μαυριζεις τις λευκες σελιδες
και σιγα σιγα αποκαλυπτονται
στα ματια σου τα γραμματα...
τωρα μπορεις και τα βλεπεις...
αρχιζεις να διαβαζεις με λαχταρα, με διψα...
να νιωσεις ξανα τα λογια της
να γεμιζουν τη ψυχη σου
οπως το μολυβι τα μεχρι πρωτινος αδεια αυλακια...
μα δεν βγαζεις νοημα,
λειπουν λεξεις...
λες και οταν εγραφε δεν ηταν εκει...
λες και δεν ηταν εκεινη..
σα να μην ηξερε...
λειπουν πολλα,
αποσιωπητικα...
κομματα...
τονοι...
τελειες ;
λειπει το νοημα...
τα αυλακια ειναι και παλι γεματα μολυβι
μα οι σελιδες αν και δεν ειναι πια λευκες,
ειναι ακομα αδειες...
παραμενουν κενες...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-10-2009