Έρος

Δημιουργός: romance4love2you, Georgios Kantemis

Ευχαριστώ την ... για τον τίτλο και συνεχίζω την ενδομύχια περιπλάνισή μου στο απώτερο και βαθύτερο της φυχής...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανασηκώθηκα και κοίταξα ολόγυρά μου
εκεί που κάποτε ήταν κομάτια της μικρής μου γης
ένα τοπίο από χαλάσματα σαν από βομβαρδισμένο
λες κι ο Θεός κατέστρεψε ξανά τα Σόδομα και τα Γόμορα
κι εγώ να στέκω εκεί στην μέση του πουθενά
ενός πουθενά που εγώ δημιούργησα με την έπαρσή μου
με το να πιστεύω ότι τα ξέρω όλα και πιότερο την αγάπη
κι αυτή με πρόδωσε με γέλασε με κορόιδεψε
ακόμα και τώρα που ακόμα δίνω αυτή παίζει μαζί μου
με κρατά δέσμιο χωρίς να ξέρω το γιατί
προσπαθώ να ενώσω τα κομάτια του παζλ
να δω αυτήν την εικόνα που λέει επειδή
...

Όμως είμαι τόσο μικρός κι αδύναμος
στο να κατανοήσω κάτι το ασαφές
κάτι το οποίο έχει τόσες πολλές έννοιες
κι όσο κι αν προσπάθησα
το μόνο που κατάφερα ήταν να της αποδόσω άλλη μία
λες και δεν φτάναν όλες οι υπόλοιπες
κι αυτή η οίηση ο οίστρος η αλαζονεία
με έκαναν να αφεθώ να θεωρηθώ να αγαπηθώ
από κάτι που ποτέ δεν έμαθα τι είναι
από κάτι που ποτέ δεν θα μάθω πόσοι είναι
"άλλη φωνή με χάιδευε στο τηλέφωνο
άλλη φωνή ένιωθα στο διαδίκτυο
άλλη φωνή είχαν οι φώτο που έστελνε"
...
...

Αχ!αυτές οι φώτο που κάψαν την καρδιά μου
που παρέσυραν το μυαλό και το οδήγησαν εκεί
εκεί που θέλανε με τόση μαεστρία
και τώρα στέκω να κοιτάζω το είναι μου
όπως το έφτιαξα από τον πόνο του χαμού
γιατί πραγματικά αγάπησα τόσο πολύ
ή μήπως τελικά δεν ήταν αρκετό κι έδωσα τόσο λίγα;
μήπως έπρεπε να δώσω παραπάνω από αυτό;
μα τα έδωσα όλα
ψυχή
καρδιά
όνειρα
εμένα
αφέθηκα να γίνω ένα με την αγάπη~τι απάτη
αφέθηκα να γίνω ένα με την ζωή~τι ψευδαίσθηση
αφέθηκα ολοκληρωτικά και τώρα πληρώνω
πληρώνω το τίμημα για όλα όσα ονειρεύτηκα
για όλα όσα τόλμησα χωρίς δικαίωμα
γιατί δεν το κέρδισα απλώς το ζήτησα
κι αυτό μου δόθηκε μα χωρίς εγγυήσεις
και το πλήρωσα με τόκο πίσω
όλη την γη μου,την ζωή μου,την ύπαρξή μου,
ΜΑ
δεν μετανιώνω για τίποτα...

...κι εκεί στον απόηχο της συνείδησής μου
εκεί όπου συνειδητοποίησα για πρώτη φορά την αγάπη
αυτήν που δόθηκε σε όλους τόσο περίσσια
αυτήν που μας οδηγεί χωρίς να το ξέρουμε
"που όπως μου είπε μια καλή φίλη ότι είναι
ο Έρος με όμικρον,η ουσία της ψυχής"
αυτήν που προϋπάρχει πριν καν γεννηθούμε
και για πρώτη φορά την ένιωσα αληθινά
αφέθηκα να με κατακλύσει ολοκληρωτικά
και οι σταγόνες της ανέστησαν την γη μου
και γέμισε άνθη,μυρωδιές,ήχους
κι απέκτησε ξανά ουρανό και σύννεφα
κι αυτή σαν ήλιος να μου χαμογελάει
να με χαϊδεύει απαλά με τις ακτίνες της
και να γεμίζω με τόσα συναισθήματα κι όνειρα
και να μετουσιώνονται σε όλο μου το είναι
"όπως ο Κύριος εδώρισε την Χαναάν εις τα τέκνα Του"
Κι απάστηκα αυτήν την δεύτερη ευκαιρία που μου δόθηκε...

Ασπάστηκα τις στιγμές και τις έκανα συντρόφους μου
αποκωδικοποίησα τα γιατί που με κυνηγούσαν σαν ερινύες
βρήκα το μικρό παιδί κι αλληλοσυγχωρέσαμε λόγια και πράξεις
και τώρα απέκτησα κι έναν ακόμη δυνατό σύμμαχο,τον Έρος
αλλά
ακόμη δεν είμαι έτοιμος να προχωρήσω
πρώτα πρέπει να δώσω μία ακόμα μάχη
εδώ μέσα,την πιο αποφασιστική,την πιο ψυχοφθόρα
την μάχη με εμένα τον ίδιο για να δω αν είμαι αρκετά δυνατός
ώστε να συνεχίσω αποφασιστικά χωρίς ίχνος αμφιβολίας
γιατί το παραμικρό πίσω βήμα ή το όποιο δείλιασμα
όταν θα βρεθώ "εκεί" μπορεί να αποβεί μοιραίο.

Αφήνομαι να βυθιστώ στου Φεγγαριού την λάμψη
του όνειρου γλυκειά πνοή καθώς το κορμί έχει κάμψει
να αιωρηθώ στα ουράνια σε πουπουλένιο στρώμα
του ανέμου τα κύμματα γλυκό φιλί στο στόμα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2009