Του καλού άρχοντα

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυμνοί σαν έρημη φωνή, φανοί μισοσβησμένοι,
απ' τον αέρα, απ' τη βροχή κι από τ' αστραποβόρι,
στο δάσος μέσα των ληστών το τσούρμο περιμένει
τα λύτρα για την όμορφη, του βασιλιά την κόρη.

Μα ο άρχοντας, που ήταν καλός ξένες ζωές να ορίζει,
σαν άκουσε τις απειλές δεν ίδρωσε τ' αυτί του,
την κόρη του και το μισό βασίλειό του χαρίζει,
σ' αυτόν που τη μονάκριβη πίσω φέρει μαζί του.

Μέρες περάσανε πολλές και χύθηκαν σα στάλες
μες στην κλεψύδρα που σοφά τον χρόνο ζωγραφίζει,
μα όμως δε βρέθηκε κανείς, τέτοιες να θέλει χάρες,
και την κλεψύδρα τώρα πια κανένας δεν γυρίζει.

Στο δάσος όλοι το 'πανε όπως και πριν να ζήσουν,
είναι φορές που το νερό τη φλόγα δεν τη σβήνει,
την κόρη που δεν έφταιξε πρέπει να την αφήσουν,
μα τότε εκείνη τους ζητά μαζί τους να απομείνει.

Μα ο άρχοντας, που ήταν καλός ξένες ζωές να ορίζει,
πόλεμο κήρυξε κι ευθύς κίνησε για τα δάση,
όπου περάσει και σταθεί τον θάνατο σκορπίζει,
και σαν αθάνατος θεός τους έχει όλους δικάσει.

Στο αίμα και στην συμπλοκή βρεθήκανε μιαν ώρα,
αυτός με εκείνη που ήτανε από καιρό χαμένοι,
στα μάτια δεν την κοίταξε μες στης μανίας τη φόρα
και το σπαθί κατέβασε πάνω της σαν σε ξένη.

Μα ο άρχοντας, που ήταν καλός ξένες ζωές να ορίζει,
τον πόλεμο σταμάτησε, σαν είδε που είχε φτάσει,
όλους τους παρακάλεσε πως θάνατος του αξίζει,
κι όλοι τον καταράστηκαν να αργήσει να γεράσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2004