Διχάστηκα κι ανέστειλα

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διχάστηκα κι ανέστειλα την προπομπή του χρόνου
μια φούχτα ερμαφρόδιτες ζωγράφισα πληγές
ημίθεους κατέδωσα, και τα παιδιά του Κρόνου
που τη ζωή λυμαίνονταν και κλέβαν τις αυγές.

Στην ιστορία έμενε μπόρα, παλιά πλημμύρα
με κλειδωμένες τις βροχές, η γη πώς να ευφρανθεί,
και τώρα που μου ανέθεσαν της άνοιξης τη γύρα
οι πέτρες βγάλαν άρωμα, πετρώσαν οι ανθοί.

Δράκοι που με ανταμείψανε, αντί να με ρουφήξουν
λέγανε στα νυχτέρια τους: «Ο εχθρός μ’ άγια πνοή»
κι άνθρωποι που τους έσωσα, βαλθήκαν να με πνίξουν
λέγοντας: «Ποιος μας ρώτησε, αν θέλαμε ζωή».

Κάποιοι μου λέγαν τα αίτια να βρω να τ‘ αναλύσω
όμως με λούζαν με φωτιές τρελής αναλαμπής,
σε κυρτωμένους ουρανούς το στέκι μου θα χτίσω
εδώ αν ψάχνεις αρετές, σε σταύρωση θα μπεις

11.06.08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2009