δυο πλατανοι

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

..γιατι πλατανια ειμαστε ολοι. Βαθυσκιωτα που στεκουν.. μακρυα απ΄τις πηγες........

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Δυο πλατανοι εμαλωναν
σε μια βουνοπλαγια,
για μιας πηγης τον ερωτα,
και σμιγαν τα κλαρια.

Να την πλησιασουν θελανε
μα οι ριζες τους, ..γερες.
κι ολο το δασος γελαγε,
με τουτες τις ντροπες.

#

Ο ενας ηταν νεαρος
και γεμιζε πουλια,
ο αλλος μον ΄τα φυλλα του,
ειχε για συντροφια.

Φιρμανι εστελνε, ο νιος
με φυλλα ,στα πουλια του,
κι ο αλλος τιναζε, θαρρεις,
τη φυλλοφορεσια του.

#

Τη μια ,δεν τα καταφερναν
την αλλη ατυχουσαν,
τη σιγαλια σταματαγαν,
κλαρια που αντηχουσαν.

Κι ολο το δασος γελαγε
με τουτα τα καμωματα.
ο ενας τον αλλο, χαλαγε,
και τρανταζαν, τα χωματα

#

Μα έιν¨γυναικα , η πηγη
ακαρδη και πλανευτρα.
Τον ερωτα, απλωχερα,
τον χαρισε, στην πετρα.

Σ΄αυτην παει το νερακι της
κι οι σταλες, ξεψυχανε,
και μειναν ερμοι ,οι πλατανοι,
μονοι τους, να διψανε.

#

Με μιας, χασαν τον ερωτα,
καταλαβαν κι αυτοι,
μοναχη αγαπη αληθινη,
η μανα.. η βροχη.

Κι ολο το δασος χαιρεται,
οι πλατανοι μοναζουν.
Με τα κλαρια τους αγκαλια,
τον ουρανο κοιταζουν.



θανασης κρουσταλης
7/10/09[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2009