Τα σημάδια

Δημιουργός: athinatri, Αθηνά Τριάδη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακόμη ένα απόγευμα φθινοπώρου που εσύ φεύγεις..
Σαν τότε...
Θυμάσαι;

Χάνεσαι σαν τα φύλλα που στροβιλίζονται στον ακόμη θερμό άνεμο που "χτυπάει" δειλά τους κροτάφους μου...
Όταν το κρύο αρχίσει θα φεύγεις πάλι ;
Θα μένω πάλι μόνη;
Αγκαλιά με τους κορμούς των δέντρων.. στη θαλπωρή τους...
Να μαζεύω τα ξερά κίτρινα φύλλα που άφησες πίσω..
Να τα φυλάω σαν κάτι πολύτιμο...
Ακόμη κι αν έχουν τα σημάδια από τα "βρώμικα παπούτσια" σου επάνω τους...
Αυτά τα σημάδια τα έχω κι εγώ...

Μέσα μου.

Κι όμως...
Ακόμη να τα σβήσω...
Γιατί;
Mη με ρωτάς...

Πάντα μου άρεσαν τα σημάδια σε μέρη που δεν φαίνονται..
Ακόμη κι αν τα σκάρωνα εγώ.
Και τα δικά σου είναι στην καλύτερη κρυψώνα..

Που και που τους ρίχνω μια ματιά για να θυμάμαι..
Την φοβάμαι τη λήθη...
Που και που όμως, τιμωρώ τον εαυτό μου κρύβοντάς τα...

Τότε, αρχίζει και "πιάνει" το κρύο και, σαν παιδί περιμένω το χιόνι που θα καλύψει την πόρτα του μυαλού μου και τον δυνατό αέρα που θα πάρει το κλειδί της από τα χέρια μου...

Και κάπου εκεί, ακόμη ένα κίτρινο φύλλο, ξερό, πέφτει στα χέρια μου...
Με τα ίδια βρώμικα ίχνη σου...

Πέρασες, θαρρώ...
Μα γιατί δεν σε είδα...;
Που είναι τα σημάδια μου;

ΠΟΥ;
...
..
.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2009