Για ένα γιατί που εξήγηση δεν έχει

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θαρρείς χρωστούσαμε στον κόσμο εξηγήσεις
-κατάκοποι στο πιο στενό κομμάτι γης-
για το λόγο που ζήσαμε
το γιατί που υπήρξαμε παράλληλοι συνοδοιπόροι
μαζί με κάτι άνοστους θεούς που είχαν ξεπέσει
εν κρυπτώ και παραβύστω απ’τις ψυχές μας
Πίνοντας λίγο απ΄το ποτό μεστών λωτών
που’χε ο Διόνυσος κρατήσει για τη λήθη
τη διαλεχτή μας ερωμένη’
Μεθυσμένοι να μονολογούμε με τις ώρες
καθείς στο έβδομο περβάζι της αλύσου
-κρίκος εσύ
κρίκος κι εγώ
πώς θα δεθούμε για να λύσουμε τους φόβους-

Θαρρείς χρωστούσαμε στον κόσμο εξηγήσεις

-κατάκειτοι στο ίδιο περβάζι υπομονής-
Να μετράμε τα αστέρια που έπεσαν μικρά και ξεχασμένα
στην κούπα μέσα του ουρανού
ωσάν τους κόκκους που φυλάκισε η κλεψύδρα
Κι ύστερα αδράχνοντας λιγάκι από την άμμο της αβύσσου
να μιλάμε με τα κύμματα της -τάχα μου- ερήμου
σε μια γλώσσα που άλλος κανένας δεν μιλεί
Παρά μονάχα εκείνοι που πολέμησαν
στη Σαλαμίνα και στις Θερμοπύλες
όχι με ξίφη και σπαθιά
μήτε με πέτρες
Μα με αναμμένο το «μολών» και σπίθα το «λαβέ» τους
σ’έναν πυρσό που καίει ακόμα ουρανό
στη μάχη να αξιώσει χαρακίρι

Κι απ’το ξεσπλάχνιασμα το πνεύμα μας να βγει
άθικτο να φωνάξει
πως ζήσαμε κι υπήρξαμε
για ένα γιατί που εξήγηση δεν έχει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2009