Τα παιδιά της σκόνης

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Nάτος πάλι,εγωιστής και κακός,φορτωμένος ανούσια παράσημα
και μπροστά του εσύ μοιάζεις, τόσο ασήμαντα μικρός
χωρίς κάτι κακό να'χεις κάνει αισθάνεσαι άσχημα.
Σηκώνει το χέρι,σε δείχνει με το δάχτυλο
και εσύ εύχεσαι να είχες εξαφανιστεί
μα είναι ακόμα ημέρα,σε ποιό αστέρι να κάνεις ευχή?
Και είναι τότε που παύεις να πιστεύεις τους ανθρώπους
που γκρεμίζεται το όραμα της δίκαιης κοινωνίας
απλά ονειρεύεσαι τους πιό απόμακρους τόπους
που θα μπορούσες να ήσουν σε μιά στιγμή δυστυχίας.
Η αλαζονεία και ο τραμπουκισμός σε όλο του το μεγαλείο
και εσύ απ'έξω γελάς,βαθιά μέσα κρυώνεις
αναρωτιέσαι αν υπάρχει καλός προστάτης θεός
μα έχεις πάψει να πιστεύεις σε οτιδήποτε θείο.
Έτσι ζουν και αναπνέουν τα παιδιά της σκόνης
με ζεστά τη καρδιά,το μυαλό, σε ένα κρύο ψυγείο.
Έτσι ζουν και αναπνέουν τα παιδιά της σκόνης
στο αιώνιο των άλλων το ψυχοπορνείο.
Νάτος πάλι,στα λόγια ικανός,τ'απαίδευτα αυτιά να παραπλανήσει
να σου καίει τις αλήθειες,να βιάζει σιωπές
γνώστης άριστος του ίσκιου του με σκιές να σε ντύσει.
Και εσύ πιά δεν ωφελεί να αποδείξεις ότι δε φταίς
τα λόγια έχουν χάσει το νόημα και δεν έχουν αξία
να φύγεις το μόνο που θέλεις,να χαθείς, και όσο όσο πληρώνεις
αυτόν που θα σου βρει μια ρωγμή στο γαλαξία.
Έτσι ζουν και έτσι αισθάνονται τα παιδιά της σκόνης
προχωρούν με τα πόδια τους ακρωτηριασμένα.
Έτσι υπάρχουν και έτσι χάνονται τα παιδιά της σκόνης
με μιά σκόνη κατάρα και ευχή τυλιγμένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2009