Φάγαμε το χρόνο!! degenaro luminoso

Δημιουργός: l;)ena, lena

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόψε κάνω "copy" τ΄όνειρα
και με νέο χάρτη στην τσέπη
ξεκινάω


για "paste" σε νέο 'folder"


Τραυματίσαμε ,αλλά κι αγκαλιάσαμε σώματα και ψυχές!Είπαμε σ 'αγαπώ ,φιλήσαμε στόματα με έρωτα πάθος..Ονειρευτήκαμε,πληγώσαμε,αλλά και νιώσαμε θεοί, πουλιά και γάργαρο νερό..Λουλούδι που ξυπνάει με χορό ο ήλιος ,αλλά και νύχτα που τεντώνεται επάνω στ ' άστρα..

Όλοι αναζητάμε αυτό το άλλο μισό το degenaro luminoso της ψυχής μας..


άκουσα εντός μου να φωνάζει
μια ηχώ σου
σαν φτερό χειμώνα βαρύ

τραυματισμένη του χρόνου φωτιά
σώπασε καρδιά μου
μη σε νοιάζει
κι αν θα σβήσεις
θα φυσήξω
ανάσα να μπει

στον έρωτα
η αγάπη νικητής
αρκεί να τον κοιτάζεις τρυφερά

έβγαλα ένα ένα τα καρφιά σου
αναμέτρηση πληγής
τ εβαλα δίπλα στα δικά μου
να μην αδικηθεί κανείς

Πήρα τον εαυτό σου
πλάι στον δικ΄μου
κι έψαξα να βρω
μέσα σου
το χαμογελό μου


ΕΛΕΙΠΕ..ΕΛΕΙΠΕΣ..ΕΛΕΙΠΑ

ένωσα το υλικό τους
από δέρμα ήταν ψυχής
μιας αγάπης δυνατής
μα ο πόνος εκδικιτής

δύσκολα το λες το φεύγω
όταν μένεις στο μπορώ
όμως έρχεται το τρένο
της ζωής που λέει τολμώ

ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ!!!

ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!!!!


Φάγαμε το χρόνο άδικα
στο τεντωμένο της φρίκης σχοινί
το ονειρο έκανε υπομονή
όμως ποια προσμονή
κλέβει παιδί

1000 μυστικά απόψε άνοιξα
κι ας μην έχω το κλειδί



Άλλου πήγες να πιαστείς
να ζεστάνεις την καρδιά σου
κι η καρέκλα της ζωής
θεατής ενός θιάσου
πόσα ήθελα να πω και ζήσω μαζί σου
σαν παιδί να σου αφεθώ
και να τρέξω στο κορμί σου


βήματα μου σκύβω και μαζεύω
σαν αλλοίθωρα πουλιά
καταλάθος πέσαν έξω
η αγάπη ΄μακρυά

πόσο θέλω να φωνάξω
ως τα περάτα της γης
όσα πρέπει να ξεχάσω
μη πληγώσω το εμείς


που δεν πάλαιψες καρδιά μου
όσο άξιζε για μας
κι αν σε αγάπησα στο λέω
είσαι ανάμνηση καρδιάς


αλλά , όχι για πολύ.Ένα χρόνο σέρνομαι, κλαίω..Αποφεύγω να ζήσω συνειδητά..Τώρα που είσια αλλού.Οφείλω να το καταλάβω και πραγματικά να σεβαστώ τι σε κάνει αληθινά ευτυχισμένο μωρό μου!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2009