Ταξίδι ως τη χώρα της χαράς

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα κυβερνώ μιαν ανυπότακτη κραυγή
μες στη σιωπή υποταγμένη και στο κρίμα
που από τα χείλη μου δεν πρόφτασε να βγει
κι όμως με έπνιξε εντός σα να ‘ταν κύμα.

Φουρτουνιασμένη θα γυρεύω αναπαμό
Σε κάποιο βράχο που τον χάραξε ο χρόνος
Για το ταξίδι που δεν είχε γυρισμό
για την πυξίδα μου που ήλεγχε ο πόνος.

Κάπως ανέσπερη και κάπως σκοτεινή
ενώ θα σκύβω το κεφάλι και το γόνυ
Η δέησή μου στο θεό δίχως φωνή
θα βυθιστεί ωσάν τον Ήλιο μες στο χιόνι.

Κι όπως θα λιώνουν όσα έπλασα με φως
μικρός δραγάτης στου ονείρου μου την πλάνη
θα ‘ρθει ο έρωτας σαν άνεμος κρυφός
μ’ένα κερί που σιγοκαίει κι ένα στεφάνι

Θα το φορέσει στο κεφάλι μου, ακραιφνώς
μα θα’χω σώμα κάποιας θάλασσας που τρέμει’
Χρώμα γαλάζιο θα μου δίνει ο ουρανός
βαθιά... του μαύρου θα στολίζει με το γκέμι.

Με μιαν απόγνωση αθώα, παιδική
θε’να φυσήξω και να σβήσω το κεράκι
Όλοι με θέλανε σ’ισόβια φυλακή
μα τα δεσμά μου δεν τελειώνουν στην Ιθάκη!

Τη λευτεριά μου με σπαθί αφού κερδίσω
κατακτημένη απ’τη μέσά μου φρουρά
θα’χω το σθένος στη ψυχή μου να μιλήσω
και τότε μόνο... θα γνωρίσω τη χαρά....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2009